Joanna Rybak

Mikka

No to macie lepszy tekst:

"I znowu jestem bezrobotna... Czy to możliwe, że mam aż takie halucynacje?
Sophie siedziała w wannie wypełnionej po brzegi gorącą wodą. Zanurkowała.
- Ech... To nie to samo co ogromna łaźnia w zamku - westchnęła. I znowu ten sam ból. Ostrze, które przecinało jej serce na samą myśl o tym, co działo się w Norwegii. Teraz było to niczym wspaniały film, z beznadziejnym zakończeniem.
Nagle usłyszała dzwonek do drzwi.
- Moment! - zawołała. Wyskoczyła z wanny, pospiesznie wytarła się ręcznikiem, po czym nałożyła na siebie szlafrok.
- Rany, kogo o tej porze niesie do mnie? Listonosz przecież nie pracuje tak późno.
Dziewczyna nawet nie spojrzała przez dziurkę, otworzyła drzwi... Stanęła jak wryta.
- Nieee! - ktoś w ostatniej chwili złapał omdlałą Sophie.
Nagle kompletnie ją zamroczyło, przed oczami zrobiło się ciemno. Zemdlała z nagłego przypływu potężnych emocji.
Chłopcy weszli jak gdyby nigdy nic do mieszkania Sophie. Chris, położył ją delikatnie na sofie. Szkoda, że ich spotkanie musiało tak wyglądać, jednak ta chwila była dla niego w pewnym sensie piękna.
Eingard szybkim ruchem zdjął czapkę. Rozmasował obolałe, przy-klapnięte uszy. Lotres, Riskal i Scott rozejrzeli się po pokoju.
- Całkiem ładnie się urządziła... - mruknął anioł.
-Ale jaka normalna kobieta nabrudziłaby tak w mieszkaniu w ciągu paru dni? - Eingard z niedowierzaniem spoglądał na stertę brudnych naczyń w zlewie, puste pudełka po lodach i paczki po chipsach porozrzucane po salonie. Osiem kubków po kawie stało na niewielkim szklanym stoliku. Na parapecie widniał niemały stosik pudełek po pizzy. A w całym mieszkaniu porozrzucane były ubrania.
- Czy tego przypadkiem nie robią kobiety, gdy mają depresję albo coś w tym stylu? - zapytał Scott. - Noo niezdrowo się odżywiają, nie obchodzi ich to, że w ich domach panuje kompletny chaos i brud? Gdyby była facetem, to chyba co innego, ale dziewczyna...?
Chris na nic nie zwracał uwagi, siedział na dywanie oparty o sofę, na którą położył swoją ukochaną, obejmował jej ciepłą dłoń. I nie spuszczał z niej wzroku. Jego serce wołało, iż krzywdził ją przez parę dni... potem stracił na 2 tygodnie i szczęśliwym trafem znów są razem...
- Jestem padnięty... - powiedział Riskal. - Myślicie, że Evans się na nas obrazi, jak bez słowa po prostu sobie kimniemy? Może ma tu jakieś materace? Chłopak spenetrował pokój.
- Bingo! - Riskal znalazł niewielkie łóżko polowe i dwa materace. Zwinięte w szafie.
- Która godzina?
- Dochodzi dziesiąta.
-No to idziemy spać, jutro lecimy do Norwegii! Musimy się wyspać.
Chris zorientował się że sofa, jest rozkładana, a w szafce pod nim znajduje się pościel. Sophie nadal nieprzytomna leżała teraz na fotelu obok. Chris najszybciej jak potrafił rozłożył kołdrę i poduszkę na łóżko, po czym położył na nim Sophie. Sam położył się na materacu na podłodze. Riskal wyłożył się na łóżku polowym i przykrył swoim płaszczem. Eingardowi było wystarczająco wygodnie na miękkiej wykładzinie, głowę oparł o zwiniętą w kostkę bluzę. Scott skulił się jak mały kotek na fotelu, a Lotres zajął drugi materac. Po chwili wszyscy zadowoleni z siebie zasnęli.
- Ale miałam dziwny sen.
Sophie otworzyła oczy, w pokoju panowała ciemność. Jedynie światło z latarni ulicznej padało na poszczególne fragmenty mieszkania. Usłyszała pochrapywania. Rozejrzała się po pokoju. I ze szczęścia
0 mało co znowu nie zemdlała. - A więc to nie był sen. Rozejrzała się po salonie, spojrzała na wszystkich, bardzo drogich jej przyjaciół, a na końcu dostrzegła osobę najdroższą jej sercu, mimo iż sprawił jej ostatnio dużo bólu, to wiedziała, że nie był wtedy sobą. Sophie położyła dłoń na jego chłodnym policzku. Była pewna, że tym razem Chris jest tym Chrisem, którego tak bardzo kochała. Wtuliła się w jego tors
I zasnęła, obejmując najwspanialszego wampira pod słońcem."

po dotarciu do tego momentu przedstawiałam już obraz nędzy i rozpaczy Wink

Wredniak

Nie nadaje się jednak do analizy... W zbyt wielu przypadkach brak mi słów...

Mikka

za to ubaw po pachy, choć czegoś takiego to bym się raczej jako ff spodziewała

Miriam

No tak, to naprawdę płytkie. Właściwie to jest dno i 5 metrów mułu ale cóż niektórzy lubią takie utwory (chyba)

Wredniak

brukowa

może wpadła do takiego jeziorka jak lenowe spodnie? Albo był to zdeterminowany wampir/ludź ze zboczeniem geometrycznym?

Mikka

zdeterminowany elf? raczej przeterminowany.

To taka nowa moda Very Happy

zwijamy w kostkę a składamy w rulon Very Happy

Miriam

Mikka

to nie sofa była tylko tapczan Very Happy

aŁtorka nie wiedziała jak sofa wygląda i opisała to co zna, a nazwę zmieniła żeby bardziej "światowo" brzmiało Very Happy

Wredniak

Mikka

ja sobie to próbuję wyobazić:

Mikka

Miriam

To dobrze że Chris się zorientował, że tapczan/sofa (i tu Łał) jest rozkładana a w niej (łał, niesamowite) jest pościel.
Ta książka rzeczywiście nadaje się do analizy Very Happy

Taki mały fragmencik a tyle niespodzianek Twisted Evil

Strzyga

Strzyga