Fantastyczny książkoTEST ;)

Mono

Siwewca Wiatru Kossakowskiej Smile

Strzyga

Jeżu, jak ja dawno Siewcy nie czytałam Smile

Do tego stopnia, że jak ten fragment zobaczyłam, to skojarzyłam jedynie, że pochodzi z jakiejś mojej ulubionej książki i odruchowo pomyślałam o Wiedźminie, tylko coś sobie nie mogłam tego kawałka dopasować XD A jak się zorientowałam, to był zaiste tragiczny facepalm i atak histerycznego śmiechu - przywdziewam włosiennicę i idę się ubiczować, że Siewcy nie poznałam. Muszę w święta przeczytać.

Mono

Ja skojarzyłam, ale niezbyt wiedziałam z czym xD
Dopiero ja sobie dopasowałam imiona do wykropkowanych miejsc to mi wyszło, że Siewca xD

leci fragmencik:
"- O żesz ty... - mruknął L...
Wziął zamach lewą ręką, ale szarpnięty przez E... stracił równowagę.
-Ha, ha, haaaaa! - zawył triumfalnie E...
Zaskoczony L... klapnął na tyłek.
Za plecami E... obute stopy zadudniły na posadzce. Ciemne sylwetki rzuciły się na L... W roztańczonym świetle dwudziestu pochodni dźwignęli go z podłogi. Silne dłonie zacisnęły mu się na nadgarstkach, ramionach, i karku.
C...B... przepchnął się przez podekscytowany tłumek, delikatnie odepchnął E... i stanął twarzą w twarz z L... Na jego czerwonym, otłuszczonym obliczu malowało się podniecenie i niecierpliwość.
- No, założę się, że w tej chwili wasza wysokość jest kompletnie zaskoczonym skurczybykiem.
Ludzie B... wybuchnęli śmiechem, rozległy się triumfalne okrzyki i wiwaty, a potem wielka jak szynka pięść capy walnęła L... w brzuch i wypchnęła mu całe powietrze z płuc. Pierś eksplodowała czarnym bólem. I dopiero wtedy zrozumiał, w jakim bagnie naprawę się znalazł."

Mikka

Mono, podpowiedź czas dać... (właściwie czas na podpowiedź był już dwa dni temu)
chyba trzeba będzie zarządzić jakoś z tymi podpowiedziami bo wszyscy o nich zapominają.

Mono

Oups.
Książka jest debiutem autora, pojawiły się jak na razie 2 tomy, planowanych jest jeszcze kilka. Imię głównego bohatera zawarte jest w tytule Razz

Fantastyka, fabularnie podobna odrobinę do Ocean's 11. Bohaterowie to złodzieje, główny bohater jako dziecko trafia do Złodziejmistrza, który udaje kapłana, a rzecz dzieje się w kraju złożonym z wielu wysp, coś jak Wenecja. W sumie powinno wystarczyć...

Mikka

Ty czekaj, chyba kojarzę, a nie jest to Kłamstwa Locke'a Lamory Lyncha?

Mono

Braffo!
Zagadkę dawaj Very Happy

Mikka

Ty się nieee cieesz, zara rzucę taką zagadkę że padniesz na zawał Very Happy

(niech ktoś puści deleta ty pedofilom, bo mnie złoszczą)

Mono

Ja sierota jestem i do konkursów nigdy szczęścia nie miałam Razz

Dawaj, będziemy się zbiorowo męczyć xD

Mikka

Cztery fragmenty tej samej sceny. Jeśli ktoś czytał to na pewno będzie wiedział bo tego się nie da zapomnieć Wink

[UWAGA! dużo wulgaryzmów, a nie będę psuć klimatu gwiazdkami]

"- Co chcesz wiedzieć?
H*** rozprostował ręce i strzelił knykciami, jeden po drugim - seria stłumionych trzasków zdradzających mordercze zamiary, jakby ładował pociski do pistoletu.
- Kogo muszę tu zabić, żeby się czegoś napić?
**********
- Co z wami? To całe gwałcenie w tyłek, nie kumam tego. Znaczy nie mam nic przeciwko takim, co to riki-tiki każdego chętnego, wiesz co mam na myśli, ale co jest z wami, pojeby, że tak lubicie rżnąć heteryków? W końcu ja nie chodzę i nie gwałcę lesb, nie? Gdzie tu zabawa?
Prostuje się, nadal szczerząc zęby, i zaczyna rozsznurowywać rozporek.
- Może takich rzeczy człowiek uczy się z czasem - odpowiada.
- B*** był taki sam - mówię. - Słyszałeś o B***? Nigdy się nie zorientowałem czemu. Zamierzałem go zapytać... - Opieram się na rękach i szczerzę zęby. - Ale umarł.
Ż*** odpowiada takim samym spojrzeniem.
- Więc chyba masz szczęście, że ci się nawinąłem i mogę zaspokoić twoją ciekawość.
Niektórzy nie chwytają subtelnych aluzji.
**********
Kręcę ze smutkiem głową.
- Na twoim miejscu całkiem poważnie rozważyłbym zawleczenie swojego durnego, zboczonego tyłka tam, na środek J*** i podniesienie ręki, kutasino.
- A dlaczego miałbym to zrobić?
- Bo jeśli tego nie zrobisz, to ci dopierdolę.
Ż*** porusza ramionami, rozluźniając się jak bokser w przerwie między rundami.
- Śmiałe słowa w ustach starego kaleki.
- Przemyśl to sobie. To trochę upokarzające. Zapytaj O***
- Bardziej niż dać się zgwałcić w tyłek całemu gangowi?
Kręcę głową i rzucam pogardliwie:
- Masz coś do zrobienia, pojebie? No to bierz się za to.
Patrzy na mnie spod zmrużonych powiek.
- Stary, sam się prosisz...
- Błagam. No, śmiało, boisz się mnie? Cholera, co za ciota.
- Pieprzyć to - mówi i rzuca się na mnie.
*********
A teraz katechizm.
- W porządku, Ż*** - mówię. - Kto tu jest szefem?
- Ty skur... - zaczyna, ale uciszam go szarpnięciem ręki.
- Spróbujmy jeszcze raz, co? Kto tu jest szefem?
- Ty - warczy.
- Bardzo dobrze. Kto ustala reguły w J***?
- Ty.
- No, dwa na dwa - mówię zachęcająco. - Świetnie ci idzie. A teraz konkrety. Mam nadzieję, że słuchałeś uważnie. Jaka jest zasada numer jeden?
- Ehm... - zaczyna i wtedy go zabijam.
Jeszcze mówi umierając - w pewnym sensie mówi, bo może wydać z siebie tylko ciche charczenie (przypomina mi w tym G***), kiedy gwałtownym ruchem ręki łamię mu kark. Kręgi szyjne przecinają rdzeń kręgowy, więc teraz leży jak marionetka, której odcięto sznurki, i światło gaśnie w jego oczach.
Spycham z siebie trupa, podciągam się na kamienną ławkę. Rozglądam się po cichym tłumie więźniów.
- Jakieś pytania?"

Mikka

Nawet nie spróbujecie? No pobawcie się ze mną Wink

Podpowiedź 1
Główny bohater jest mordercą. Trafił do więzienia za zabicie boga i świętego (no i jeszcze paru osób po drodze), ale prawdą było że boga nie zabił, a święty zasługiwał na dużo gorszą śmierć niż ta co go spotkała. Wszyscy zakładali że długo w więzieniu nie pożyje bo większość innych więźniów trafiła tam ponieważ zostali oskarżeni o wyznawanie filozofii niezgodnej z główną wiarą, a opierającą się na postawie głównego bohatera, który znany tam był jako Wróg Boga (coś jak nasz Lucyfer). Ale bohater spacyfikował więzienie (jak widać po fragmencie, no i było trochę innych ofiar) i wkrótce zaczął z więźniów tworzyć własną armię.

Miriam

Ja jestem pewna że tego nie znam, bo takiego bogatego słownictwa się nie zapomina Razz

. Zgadujcie szybka, bo chce znać tytuł i autora, żebym mogła bliżej zapoznać się z tym o to dziełem.

Mikka

No cóż słownictwo rzeczywiście jest... hmmm... CIEKAWE. I to i tak jest jeden z lżejszych pod tym względem fragmentów. A pozycja naprawdę jest warta uwagi Smile

Przynajmniej na mnie zrobiła duże wrażenie

Mikka

W sumie tak sądziłam że z tą książką będzie lekki problem. Dobra teraz najłatwiejsza możliwa podpowiedź a jak do wieczora nikt na to nie wpadnie to rzucę odpowiedź.

Podpowiedź:
Akcja tej książki odgrywa się w dwóch światach.
Jeden to ziemia w przyszłości, tyle że po wybuchu chol... wrednej zarazy - odmiany wścieklizny. Społeczeństwo podzielone jest na system kastowy i jest bardzo niewiele sposobów na przeniesienie się z niższej kasty do wyższej. Nazwy kast to (przynajmniej te występujące w książce): Robotnicy, Komedianci, Rzemieślnicy, Administratorzy, Biznesmeni i Uprzywilejowani.
Drugi świat to kraina rodem z powieści fantasy, gdzie są smoki, bogowie, elfy, krasnoludy itp.
Główną rozrywką ziemian jest wysyłanie Aktorów [należących do kast Komediantów] do tego drugiego świata. Aktorzy tacy przechodzą specjalne szkolenia w walce wręcz lub w posługiwaniu się magią by móc w tym drugim świecie odgrywać różne, jak najciekawsze role role. Potem są podłączani do różnych śmiesznych urządzeń i wysyłani na ten drugi świat. Podłączenie to pozwala widzom nie tylko widzieć ale też czuć to co Aktor, a nawet słyszeć myśli.
Główny bohater jest na ziemi najsłynniejszym Aktorem, a w drugim świecie najsłynniejszym mordercą.
Już chyba lepszej podpowiedzi nie wymyślę.

Mikka

*kręci głową* jednak nikt nie zgadł, ale mam nadzieję, że chociaż kogoś to zaciekawiło na tyle by sięgnąć po tę pozycję, bo myślę że miło by było o tym podyskutować.
A więc fragment pochodzi z "Ostrze Tyshalle'a. Tom 2: Wojna" z cyklu "Akty Caine'a" Matthew W. Stovera Wink

********
Coś dużo łatwiejszego (tak sądzę)

W ręku R*** błysnął miecz.
– Broń się! – krzyknął.
– Nie, R***, on jest mój! – zawołała V***. – Nie potrzebuję abyś walczył za mnie. Odstąp!
– Możesz go mieć po mnie – rzucił R***. Ponownie odwrócił się do M***. – No, chodź. Zobaczmy, czy umiesz walczyć tak ładnie, jak wyglądasz.
M*** zwrócił swe czarne oczy na wysoką postać, stojącą przed nim. R*** natychmiast poczuł bolesny skurcz żołądka: to śmierć! Zimna, ostateczna, śmierć z oczodołami pełnymi robaków. W tym starciu nie miał żadnych szans. Przerażenie ścisnęło mu serce, i osłabiło ramiona. Znowu był dzieckiem zamkniętym w ciemnym pokoju, pewnym, że w czarnym cieniu kryją się demony. Strach napłynął mu żółcią do krtani, a żołądkiem wstrząsnęły mdłości. Chciał uciekać... musiał uciec.
Zamiast tego R*** krzyknął głośno i przypuścił atak; ostrze świsnęło w kierunku czarnosrebrnego hełmu. Zaskoczony M*** pospiesznie odparował cięcie, ale drugi cios prawie go dosięgnął. Wojownik cofnął się, rozpaczliwie próbując odzyskać inicjatywę, lecz wściekły napad R*** wytrącił go z równowagi. M*** parował ciosy i robił uniki, starając się krążyć.
V*** obserwowała w zdumionym milczeniu błyskawiczny atak R***. Miecze obu mężczyzn migotały w porannym słońcu, tworząc oślepiającą pajęczynę białego światła i dając zdumiewający pokaz zręczności. V*** poczuła przypływ dumy. Chciała okrzykiem dodać odwagi R***, ale powstrzymała ten odruch wiedząc, że najmniejsze odwrócenie uwagi może przechylić szalę zwycięstwa.
– Pomóż mi – M*** skierował myśl do S*** – bo będę go musiał zabić. - Powstrzymał cios zaledwie kilka cali od swojej krtani. – Jeżeli potrafię.
– Jak możemy to powstrzymać? – S*** zapytał Vin***. – Ten człowiek to berserker. Nie mogę do niego dotrzeć. Zaraz zabije M***.
– Dziewczyna! – powiedział Vin***. – Przyłącz się do mnie.
V*** zadrżała, patrząc na rosnącą siłę R***. Berserker! Ojciec opowiadał jej o takich ludziach, ale nigdy nie zaliczyłaby do nich R***. Byli szalonymi zabójcami, którzy w walce zatracają wszelkie poczucie strachu i rozsądku, stając się najzajadlejszymi z przeciwników. Każdy szermierz nieustannie przechodzi od obrony do ataku, ponieważ oprócz woli zwycięstwa kieruje nim równie silny instynkt samozachowawczy. Jednak berserker nie zna strachu; nieustannie atakuje i zawsze zabija przeciwnika, nawet jeśli sam padnie. Nagle uderzyła ją pewna myśl i zrozumiała, że wojownik nie chce zabić R*** – ta walka była jedynie sprawdzianem.
– Opuśćcie miecze – krzyknęła przeraźliwie. – Przestańcie!
Mężczyźni walczyli dalej.
– R***, posłuchaj mnie! – zawołała. – To tylko próba. On nie chce cię zabić.
Jej głos dotarł do R*** jak z niezmiernej odległości, przebijając czerwoną mgłę przed jego oczami. Cofając się, raczej wyczuł niż zobaczył ulgę na twarzy drugiego mężczyzny; wziął głęboki oddech i rozluźnił mięśnie, nogi uginały się pod nim, a ręce dygotały.
– Wtargnąłeś do mojego umysłu – oskarżył wojownika, wbijając zimne spojrzenie w ciemne oczy mężczyzny. – Nie wiem, jak to zrobiłeś, ale jeśli zrobisz to jeszcze raz, zabiję cię. Rozumiesz?
– Rozumiem – powiedział M*** łagodnie, głosem stłumionym wewnątrz hełmu. Za drugim razem udało się R*** schować miecz do pochwy. Odwrócił się do V***, która patrzyła na niego dziwnym wzrokiem.
– To nie byłem naprawdę ja – tłumaczył się. – Nie patrz tak na mnie, V***.
– Ach, R***, przepraszam – zaczęła ze łzami w oczach.
– Naprawdę mi przykro.
Kiedy odwróciła twarz, znowu targnął nim niepokój.
– Nie zostawiaj mnie – powiedział. – To się rzadko zdarza i nigdy nie zwróciłbym się przeciw tobie. Nigdy! Wierz mi.
Podskoczyła do niego i zarzuciła mu ręce na szyję.
– Zostawić ciebie? O czym ty mówisz? To dla mnie nie ma znaczenia, ty głupcze. Jest mi tylko ciebie żal. Ach, R***, jaki z ciebie idiota. Nie jestem jakąś tam dziewką z gospody, która piszczy na widok myszy. Jestem kobietą, która wychowała się wśród mężczyzn. Żołnierzy. Walczących wojowników. Myślisz, że zostawiłabym cię dlatego, że jesteś berserkerem?
– Umiem nad tym panować – powiedział, przyciskając ją mocno do siebie.
– Tam, dokąd idziesz, R***, nie będziesz musiał – rzekła.
S*** opuścił balkon klasztoru i nalał sobie kielich źródlanej wody z kamiennego dzbana.
– Jak on to zrobił?
Vin*** usiadł w skórzanym krześle.
– Jest w nim studnia odwagi, zasilana wieloma źródłami, których możemy się tylko domyślać. Jednak gdy M*** nakarmił go strachem, on zareagował przemocą. Ponieważ, czego M*** nie mógł wiedzieć, ten człowiek boi się samego strachu. Pochwyciłeś to wspomnienie z dzieciństwa, kiedy starł się z M***?
– Masz na myśli te tunele?
– Tak. Co powiesz o dziecku, które boi się ciemności, a jednak szuka ciemnych korytarzy i podąża nimi?
– Próbował pozbyć się lęku, stawiając mu czoło - wyjaśnił albinos.
– I nadal tak robi. Dlatego M*** nieomal zginął.
– On się przyda w D*** D*** – zauważył S***, uśmiechając się.
– Bardziej niż myślisz – przyznał Vin***. – Bardziej niż myślisz.