Fantastyczny książkoTEST ;)

Alvik

Będzie raczej prosto... Smile

W sieni nie było żadnego z nich. Tylko z kuchni doszedł mnie kobiecy śpiew. Panna W*** śpiewała: „Oj, rudy, rudy rydz, jaka piękna sztukaaa!” A w miarę jak zbliżałem się do kuchni, ogarniał mnie wspaniały zapach smażonej kiełbasy.
- Pani jest jednak śpiewaczką - stwierdziłem, wkraczając do ogromnej kuchni.
- A pan się spóźnił do pracy - zauważyła.
- Och, już od kwadransa ... - zacząłem.
- Niech pan nie buja, panie k***. Przed dziesięcioma minutami zaglądałam do pańskiego pokoju. Był pan pogrążony w letargu, podobnie jak k*** B***.
- Jakim prawem ... - zacząłem.
- Chciałam, żeby mi ktoś pomógł zrobić śniadanie. Ale jakoś
sama sobie poradziłam.
W tym dworze jest bieżąca woda, jest również łazienka, ba! nawet dwie.
Uruchomiłam hydrofor, proszę pana k*. Spenetrowałam również kuchnię
i stwierdzam, że jest świetnie wyposażona. Mamy tu gaz w butli, tak że nie trzeba palić pod płytą. Oto smażę kiełbasę, a potem przyrządzę na niej jajecznicę. Pan zaś może się umyć. Łazienka jest w kuchennym korytarzu po prawej ręce.
Bez słowa opuściłem kuchnię. Pobiegłem do pokoju po ręcznik i mydło,
umyłem się w lodowato zimnej wodzie. Gdy wychodziłem z łazienki, k*** W*** wracała skądś, dźwigając patelnię pełną pachnącej jajecznicy. Szła do kuchni, za nią kroczył k*** B***. Wydawało mi się, że idzie jak ślepiec, miał bowiem zamknięte oczy i obijał się o ściany.
- A pani skąd idzie z tą patelnią? - zdumiałem się.
- Budziłam k*** B***.
- Patelnią?
- Tak, panie k***. Podłożyłam mu pod nos patelnię z jajecznicą smażoną na kiełbasie, i ocknął się z letargu. Szarpanie za ramię i przemawianie do rozsądku nie odniosłoby skutku. Z letargu budzi go tylko zapach jedzenia.

mfabry

Dotąd jeszcze nikt nie zgadł. Chyba pora na podpowiedź.

Alvik

Podpowiedz... odrobinę zagadkowa, ale - zmieściła się w jednym zdaniu.

Głównym bohaterem nie jest dziennikarz, nie jest też kobieta, a książka nie jest do końca fantasy, chociaż czasami niektóre wątki wskazują na czynności nadprzyrodzone, wyjaśniane później w bardziej racjonalny sposób.

*ale według regulaminu "Gra polega na wklejeniu fragmentu książki [najlepiej fantasy, ale nie obowiązkowo" nie jest to łamanie zasad Wink

mfabry

Strzelam - Zbigniew Nienacki "Niesamowity Dwór" (wieki temu czytałam, aż wstyd się przyznać ile lat to było)

Alvik

Ja też czytałam dawno, ale tyle razy, że niektóre fragmenty znałam na pamięć Smile

Odpowiedz, jak wiadomo - prawidłowa.
Miałam nadzieję, że "nie jest dziennikarzem" nakieruje na właściwy trop, bo w pierwszej wersji przygód, pan samochodzik właśnie dziennikarzem był Smile

mfabry

Hmm, zobaczymy czy ktoś zgadnie. Jakby co, w niedzielę rano wrzucę podpowiedź.

Był to lodowy smok.
Ze szczeliny wynurzyła się podobna do węża głowa wielkości mężczyzny; jej ogromny pysk pełen zębów pokrywały łuski; spoglądały na nich niebieskie ślepia. Łeb kiwał się na długiej szyi, jakby obserwował z zainteresowaniem te malutkie istoty, które zakłóciły jego długoletni sen. A potem jednym przerażająco szybkim ruchem zniżył się i chwycił w szczęki jednego z łowców; momentalnie przegryzł go na pół i połknął nogi. Zakrwawiona, górna część ciała ofiary opadła na śnieg, jak wyrzucony gałgan.
- I*******! To jest I*******! - zawołał B******. Lśniący, biały łeb po raz kolejny kłapnął szczęką i porwał następny kęs w białym płaszczu. Gdy pozostali łowcy śmiertelnie przerażeni rozpierzchli się, smok oparł białe łapy z zakrzywionymi pazurami o krawędź szczeliny i jego długie cielsko - pokryte dziwnym, pożółkłym futrem - wynurzyło się na powierzchnię. Smok machnął długim, biczowatym ogonem i zmiótł dwóch łowców do dołu.
S**** siedział na śniegu i nie mógł uwierzyć, że monstrualny potwór, który siedział na krawędzi szczeliny jak kotek na oparciu krzesła, jest prawdziwy. Smok zwrócił swój ogromny łeb w stronę chłopca i jego nieruchome, zamglone oczy sparaliżowały S***** spojrzeniem pełnym odwiecznej wrogości. Ziało z nich pustką jak z lodowcowych szczelin; S**** czuł, że kręci mu się w głowie, jakby patrzył przez wodę. Smok patrzył na niego; w jakiś sposób znał go, był równie stary, jak posady tej góry, równie mądry, okrutny i nieczuły jak sam Czas.

Wijara

Możemy prosić o podpowiedź? Wink

mfabry

Jest to fragment z trylogii uznanego autora (jakże by inaczej), która swój tytuł wzięła od imion trzech obecnych w niej magicznych mieczy (będących w sumie osią fabuły). Wbrew konwencji (będę złośliwa) rzeczone miecze mają wybitnie dość krótkie, proste i mało magicznie brzmiące imiona.

Juny

Hm... Może to Dave Duncan, tom pierwszy Trylogii Siódmego Miecza- Niechętny Szermierz?

Oczywiście, nie czytałam (nadrabiam, nadrabiam!), ale w googlach tak pisało...

mfabry

Niestety nie

Juny

"Niechętny Szermierz" to byłaby wyjątkowo głupia nazwa dla miecza:)

mfabry

Ale raczej oddaje doskonale nastawienie głównego bohatera.

Miriam

I co z tą zagadką? Juny zgadła?

Mikka

Nie zgadła, czytałam Niechętnego szermierza i wiem, że to nie to. Ale nie mam pojęcia co to.

mfabry

Chcecie podpowiedź czy odpowiedź? Trochę się zdziwiłam, bo ten cykl to już klasyka Sad