Fantastyczny książkoTEST ;)

Wijara

Google podpowiada, że to Pamiętniki Wampirów Lisy Smith, część pierwsza- Przebudzenie Wink

kuszumai

Co Komorowski u ciebie robi?

Panna z Dogewy

Wijara, dokładnie ! Teraz twoja kolej Smile

Wijara

Juny

Ok, to było proste. Piece of cake.
Mały Książę.
Udało mi się być pierwszą?

Panna z Dogewy

Juny, na bank. ' Mały Książę ' jak nic ! Nie rozumiem tych, którzy go jeszcze nie czytali !

Wijara

Pewnie, że Mały Książę. A wygrywa ten, kto umie wymówić płynnie imię i nazwisko pana autora! Very Happy

Panna z Dogewy

Uczyłam się przez 6 lat francuskiego więc Antoine de Saint-Exupéry ( Antłan de sę eksupery - z akcentem na R ) Very Happy

Ale nich Juny pisze, ja dopiero co byłam Wink

Juny

Nigdy nie potrafiłam przeczytać poprawnie jego nazwiska:) Ale skoro nalegacie- szukam dla Was zagadki.

"- Hej, tam, weseli ludkowie! - zawołał B* wychylając się z okna. - Która godzina na księżycu? Wasza kołysanka zbudziłaby nawet pijanego goblina. Mimo to pięknie wam za nią dziękuję.
- A twoje chrapanie obudziłoby nawet skamieniałego smoka - odpowiedziały elfy ze śmiechem. -~- Świt się zbliża, a ty śpisz od zmierzchu. Do jutra może wyleczysz się ze zmęczenia.
- Odrobina snu w domu E* to potężne lekarstwo - odparł B* - ale ja chcę zażyć jak największą porcję tego leku. Po raz wtóry zatem dobranoc, moi piękni przyjaciele!
To rzekłszy B* wrócił do łóżka i spał niemal do południa.
Zmęczenie prędko z niego opadło, wiele też użył zabawy, śpiewu i tańca w towarzystwie elfów z doliny, weseląc się z nimi do późna w noc i od świtu. Ale nawet tak miłe miejsce nie mogło na długo zatrzymać B*, który wciąż myślał o swojej własnej norce. Toteż po tygodniu pożegnał gospodarza, ofiarował mu tyle podarków, ile E*zgodził się przyjąć, i ruszył wraz z G* w dalszą drogę.
Ledwie opuścili dolinę, gdy niebo przed nimi na zachodzie spochmurniało, a wiatr z deszczem wybiegł na ich spotkanie.
- Oto maj grający jak słodka muzyka! - rzekł B*, kiedy wiatr wiał mu prosto w oczy. - Ale zostawiliśmy legendy za sobą i wracamy do domu. To pewnie przedsmak tego, co nas tam czeka.
- Daleka jeszcze droga przed nami - odparł G*. - Ale już ostatnia - powiedział B*."

Łatwe... ale nie mogłam niczego wymyślić, słysząc co moja młodsza siostra śpiewa. Na pewno jakiś soundtrack do Barbie:)

Rosalie Soiree

"Hobbit, czyli tam i z powrotem" J.R.R. Tolkien? Dobrze myślę?

Juny

taak, czas na Twoją zagadkę!

Rosalie Soiree

Mam nadzieję, że będzie prościutka. (:

"„Jak możesz żyć, oddychać, poruszać się, wykonywać różne rzeczy wiedząc, że nie ma żadnego wytłumaczenia dla życia” - powtarzałem w kółko bredząc i majacząc. I wtedy N****** powiedział, że może muzyka poprawi mój stan. Chciał zagrać na skrzypcach. Obawiałem się jej intensywności. Wyszliśmy jednak do sadu i w słońcu N****** zagrał wszystkie pieśni, jakie znał.
Usiadłem, podciągając wysoko kolana i obejmując je rękoma. Byliśmy w promieniach gorącego słońca, odbijającego się w polerowanych częściach skrzypiec. Patrzyłem jak N****** poddaje się muzyce, stojąc na wprost mnie, trzęsłem się cały i dzwoniłem zębami. Surowe, czyste dźwięki zaczęły magicznie wypełniać sad i dolinę, choć nie było w tym nic magicznego. Wreszcie N****** objął mnie i dalej siedzieliśmy cicho nie ruszając się. W końcu N****** odezwał się:
- L*****, wierz mi, to przejdzie.
- Zagraj jeszcze - odezwałem się. - Muzyka jest bez grzechu.
Uśmiechnął się i pokiwał głową.
- Bądź pobłażliwy dla szaleństwa.
Wiedziałem, że to wcale nie minie i nic, przynajmniej teraz, nie mogło sprawić, bym o tym zapomniał, ale to, co czułem, było nie dającą się opisać wdzięcznością dla muzyki, że w tym obłędzie było jednak coś, co mogło być tak właśnie piękne.
Nie można było zrozumieć nic i nic nie dawało się zmienić. Można było jednak grać muzykę taką jak ta. Poczułem tę samą wdzięczność później, gdy ujrzałem tańczące dzieci w wiosce, kiedy patrzyłem na ich ramiona uniesione do góry, zgięte kolanka i ich małe ciałka poddające się rytmowi pieśni, które śpiewały. Patrząc i przyglądając się im, zacząłem płakać.
Wszedłem do kościoła, na kolanach oparłem się o ścianę i spoglądałem na starożytne posągi. Raz jeszcze poczułem tę samą wdzięczność, widząc wspaniale wyrzeźbione palce i nosy, uszy i ekspresję wyrażoną w ich twarzach, głębokie fałdy ich sukien i znowu nie mogłem powstrzymać się od płaczu. „Przynajmniej mamy te piękne rzeczy” - powiedziałem do siebie. I to jest dobro, to doskonałość.
Od tej pory jednak nic, co było tworem natury, nie było już dla mnie piękne! Sam widok samotnie stojącego w polu, wielkiego drzewa mógł przyprawić mnie o drżenie i doprowadzić do krzyku. Wypełnić sad muzyką!
Pozwólcie też, że wyjawię wam małą tajemnicę: tak naprawdę nigdy mi to nie przeszło."

To chyba mój ulubiony fragment i myślę, że najbardziej charakterystyczny. (:

gocha_ch

Ku memu żalowi nie mogę wziąć udziału w teście, ponieważ nie czytałam tych książek…
Czy to bardzo źle o mnie świadczy?

Juny

Tych wszystkich książek? Jaaj, dziewczyno- lista robi się coraz dłuższa. Lepiej nadrób Very Happy

W tym wypadku również nie kojarzę fragmentu:P

Panna z Dogewy

"Wampir Lestat" Anny Rice Wink

"Oddychamy światłem, oddychamy muzyką, oddychamy chwilą obecną."