Fantastyczny książkoTEST ;)

Mikka

Maite Carranza "Przekleństwo Odi"?

Rosalie Soiree

Tak. Nie miałam już totalnie pomysłu... ): Twoja kolej, Mikka. (:

Mikka

No, chwilę mi zajęło znalezienie Wink

Pewnie będzie kosmicznie łatwo Smile

ale lubię tę książkę.

No to powodzenia:

Czwarte pukanie zabrzmiało trochę niecierpliwie.
– Dobra, dobra, już idziemy. – Łańcuch zamka uderzył o ścianę. – Stań za mną, dziecino.
– Dlaczego?
– Dla ochrony.
– Przed Ś***?
R*** westchnął i odciągnął zasuwę.
– Nie wiemy, czy to...
W otwartych drzwiach stał młody mężczyzna około dwudziestki. Jego oczy były mieszaniną
szarości oraz błękitu i na ich widok R*** spuścił wzrok, szukając oparcia w brązowych cętkach dywanika na korytarzu. Kiedy świat przestał mu wirować przed oczami i wydawało się, że opanował bicie serca, zrobił głęboki oddech i zaczął podnosić wzrok ku górze, po drodze notując wszystko spojrzeniem: czarne, wysokie buty; obcisłe, wytarte dżinsy; czerwona chusta zawiązana tuż nad kolanem; trzy grubo nabijane ćwiekami paski otaczające smukłą talię i biodra; jedno przedramię obwieszone prawie od nadgarstka do łokcia masą srebrnych bransolet wszelkich rozmiarów; lśniącobiały podkoszulek z oddartymi rękawami i niewielkim, okrągłym znaczkiem – uśmiechniętą buzią narysowaną białymi kreskami na czarnym tle.
R*** zatrzymał się chwilę przy długiej, złocistej szyi i szybko podniósł oczy, żeby nie
stchórzyć. Podbródek młodzieńca był zarysowany delikatnie i jego oblicze można było uznać za ładne. Z jednego ucha zwisało duże srebrne kółko, bujne włosy ciemniały stopniowo od bieli na końcówkach do złotego blondu przy skórze. R*** nie przypuszczał, aby były farbowane.
Młodzieniec uśmiechnął się i na widok słodkiej zmysłowości tego uśmiechu R***
zapomniał o wszystkim, co ujrzał.
– Jezu Chryste.
Uśmiech młodzieńca przeszedł w równie fascynujący grymas kpiny.
– No, niezupełnie. – Jego głos pieścił wyrazy niczym aksamit. – Czy mogę wejść?
– Tak, jasne. – Odwracając z trudem oczy, R*** odsunął się. Kręciło mu się w głowie.
Czuł również coś innego, lecz nie zamierzał się do tego przyznawać. Stłamsił to uczucie
z paniczną siłą. Nie ma mowy. Jestem za stary na drastyczną zmianę stylu życia. Nie obchodzi mnie, jak jest urodziwy. Kiedy się odwrócił, młodzieniec pochylał się nad dłonią Re***.
Powinno to wyglądać śmiesznie – heavymetalowa fantazja erotyczna klęcząca przed ubraną
we włochaty, niebieski szlafrok rozczochraną, młodą kobietą o bezmyślnym spojrzeniu –
a jednak tak nie było. Wyglądało właściwie. Nic, co przydarzyło się R*** od chwili, gdy jego matka umarła cztery lata temu, nie wyglądało tak właściwie. Widział w tym pieśń, słyszał muzykę, wyczuwał moc.

Katarzyna

google wspomniały o „Brama Mroku i Krąg Światła"...

Mikka

I prawidłowo - w twoje ręce Wink

Swoją drogą zabawna ksiażka Wink

Katarzyna

Może kiedyś skorzystam...

To było, to było, było... *przegląda ebooki* o moja ulubiona książka sprzed 10 lat Smile

Będzie łatwe

"Otaczała ich taka ciemność, że nie widzieli się nawzajem i nie robiło to żadnej różnicy, czy miało się oczy otwarte czy zamknięte. Stopami dotykali czegoś zimnego i płaskiego, co mogło być ziemią, ale na pewno nie trawą czy mchem. Powietrze było chłodne, suche i nieruchome.
— Mój los się dopełnił — powiedziała C*** przeraźliwie martwym tonem.
— Och, nie mów takich rzeczy, pani — wybełkotał wuj A***. — Moja droga młoda damo, błagam cię, nie mów takich rzeczy. Nie może być tak źle, jak mówisz. Ach, woźnico, mój dobry człowieku, czy nie masz czasem przy sobie buteleczki? Przydałaby mi się kropelka czegoś mocnego.
— Spokojnie, spokojnie — odezwał się mocny, śmiały, dobry głos dorożkarza. — Bez nerwów, dobrze radzę. Nikt nie połamał kości? Dobra. Jest więc chyba za co okazać komuś trochę wdzięczności, nie? To grubo więcej, niż można by się spodziewać po takim spadaniu na łeb na szyję. Jeśli wpadliśmy do jakiejś dziury, co całkiem możebne, bo wciąż kopią nowe stacje metra, to prędzej czy później ktoś się tutaj zjawi i nas wciągnie, nie ma strachu. Jeśli jesteśmy nieboszczykami, a nie będę się z nikim kłócił, że tak nie jest, to cóż, ci, co mają olej w głowie, pamiętają, że kupa gorszych rzeczy zdarza się na morzu; tak czy owak każden jeden musi w końcu umrzeć. Nie ma się czego bać, jeśli się żyło przyzwoicie."

Katarzyna

Podpowiedź (niby dwie, ale potraktujcie jako jedną)

Książka jest przedostatnią pozycją siedmioopowiadaniowego cyklu. Jak już wspomniałam znam ją z dzieciństwa, ale mimo, że jest skierowana do młodego społeczeństwa podoba się również starszym...

A oto kolejny fragment:
"Koń otrząsnął się, tak jak mógłby się otrząsnąć za dawnych, smutnych dni, kiedy ciągnął dorożkę. Potem stanął dęba. Wygiął łeb do tyłu, jakby chciał dosięgnąć zębami muchy, która go ugryzła w kark. A potem, zupełnie tak samo jak z ziemi wyrastały zwierzęta, u nasady jego długiej szyi wystrzeliły i rozwinęły się skrzydła, większe niż skrzydła orła, większe niż skrzydła łabędzia, większe zaiste niż skrzydła anioła z kościelnego witrażu. Pióra zalśniły barwą miedzi i kasztanów. Machnął nimi parę razy i nagle wzniósł się w powietrze na jakieś pięć metrów, parskając i wykonując szaleńcze skręty i podskoki. Potem zrobił duże koło nad głowami dzieci i opadł zgrabnie na ziemię wszystkimi czterema kopytami naraz, nieco zaskoczony, zakłopotany, ale i bardzo zadowolony.
— Jak ci się to podoba, P***? — zapytał A***.
— To wspaniałe, A*** — odrzekł P***."

Optymistka^^

Czyżby to były "Opowieści z Narnii"? Wink

Katarzyna

To są... A która część?
Ok Twoja kolej Smile

Optymistka^^

Eemm... "Koń i jego chłopiec"? Razz

Zagadka, zagadka Cool

"Lato z przyjemnością usiadła przy ogniu i patrząc w jego ciepłe płomienie
myślała o tym, że jednak rozmowa z Gwiazdami jest czynnością o wiele milszą, niż wywoływanie strzyg, nie wspominając już o upiorach.
- Swoją drogą ciekawe, że Zima mnie tego nie nauczyła - rzekła
głośno.
- Czego? - spytała Jesień.
- Przywoływania strzyg i upiorów.
- I miała rację. Powinnaś poznać trochę magii, ale nie całą. Nie jesteś Wiosną i nie o to chodzi, abyś nią była. Zostaw nam porozumiewanie się ze światem upiorów i strzyg. Ale nawet my, Pory Roku, przywołujemy upiory bardzo rzadko i niechętnie. Niekiedy same musimy zejść w ich Podziemne Królestwo, dzieje się tak jednak tylko wtedy, gdy z jakichś
bliżej nie znanych przyczyn tracimy swoją magiczną moc i musimy ją odzyskać. Ale dość o tym, bo to temat nie dla ciebie, ale dla Pór Roku.
- Kim jednak jestem, skoro nie Wiosną? - spytała Lato.
- Jeszcze nie nadszedł czas, by o tym mówić - odparła jej Jesień. - W dodatku jeszcze wciąż nie jest pewne, czy jesteś naprawdę tym, kim chcemy abyś była..."

To jedna z moich ulubionych książek. Powinno być proste, bo nie miałam pomysłu Wink

Neit

"Córka czarownic"?

Optymistka^^

Exactly! "Córka czarownic" Doroty Terakowskiej.
Your turn, Neit Wink

Neit

Kurde, zawsze się wkopię Razz

Wieczorem coś wrzucę bo muszę pomyśleć Smile

mroczna88

Czytałam tę książkę wielokrotnie, ale nie przypominam sobie nic o porach roku Shocked

Optymistka^^

mroczna, prześledź sobie zasady wstawiania zagadek do tego tematu, to będziesz wiedziała, w czym tkwi sens pór roku Rolling Eyes