Jeaniene Frost - Nocna Łowczyni

anulka870

mikuś mikuś jak ty mnie rozpieszczasz dziekuje!

Mikka

Strzyga

No to uwaga - jestem w połowie pierwszego tomu.
No i, kurde, sympatycznie, ale... ale to takie nic, mimo wszystko.
Pierwsza głupio-złośliwa myśl: "I kuszi to przeczytała?... OMG, dorasta nam ta młodzież na forum...!"
Hm, jakoś po prostu rozgrywka dobre-wampiry-i-półwampiry vs. złe-wampiry-i-źli-ludzie wydaje mi się straszliwie oklepana. No i główny wampajer-bożyszcze, Bones, też jakoś się nie różni od innych głównych wampajerów. Że o głównej bohaterce nie wspomnę, Blade w spódnicy... ych, znaczy w dżinsach, niemalże.
Do tego wszyscy źli okazują się być powiązani i w ogóle, psia krew, zaraz się okaże, że wszystko przez masonów. I cyklistów, of korsa.
Takie trochę ziewadło, jak dla mnie. Fajne, zabawne, ale nie mam motywacji, żeby czytać dalej.
Innymi słowy, autorka zrobiła chyba wszystko, żeby jeszcze raz ożywić trupa, jakim jest temat wampirycznych łowców wampirów i wyszło jej coś jak zombiak z Załatwiaczki - niby żwawy, niby się nie ślimaczy, ale jednak nadal trup.

EDIT:
Sorry, ale muszę jeszcze coś dodać, gdyż-iż-ponieważ-booo autorka mnie zabiła XD Zabiła mnie klasycznymi, fizyczno-medycznymi opisami erotyki (czy ja już kiedyś wypisywałam cechy charakterystyczne poszczególnych gatunków erotyki?). To po prostu podręcznikowy przykład - "zwiększył nacisk", "ucisk" i tego typu fajności. Pomijając już absolutny epic fail - "moje zakończenia nerwowe"... XD Ja rozumiem, że czasem brakuje dobrego określenia, czy synonimu, ale są pewne granice, za którymi kończy się erotyk, a zaczyna cholerny podręcznik anatomii.

anulka870

zabiłaś mnie Strzyga!
żeby sie seksu czepiać?
a tak wogóle to lepsza jest druga połowa książki....kuszi gratulacje za wytrwałość...

Neit

Ja się ze Strzygą w wielu punktach muszę zgodzić (dobra musieć nie muszę, ale chcę Razz

). Książkę czytałam "dawno temu", po "angielskiemu" i owszem sympatyczne ale jednak nie "perełka". Oczywiście odczucie własne, nikt się z nim zgadzać nie musi Smile

Gdyby mnie ktoś pytał czytać czy nie, odpowiem: tak. No chyba że macie do przeczytania coś fajniejszego Razz

Zastanawia mnie tylko niezmiennie jedna rzecz, nie tylko z tą książką związana. Chodzi mi o fascynację męskimi bohaterami. Kompletnie bez złośliwości pytam: nie macie ciekawych facetów wokół siebie? Czy tak Was ta otoczka wampiryzmu (czy czegoś tam innego zależnie od gatunku bohatera) przyciąga i fascynuje? Bo ja jeśli chodzi o charakter to znam o wiele ciekawszych osobników płci męskiej "na żywo". Owszem bez całych tych mocy nadprzyrodzonych (może je dranie ukrywają?), ale jeśli chodzi o osobowość to taki Bones (i nie tylko on) się schować może. Nie bez powodu żałuję że człowiek do jednego męża musi się ograniczyć Very Happy

Mikka

Uwaga, jeszcze jestem zaspana to mogę się plątać.

Strzyguś, zabiłaś mnie totalnie, serio ja się zastanawiam czy my tę samą książkę czytałyśmy.

Punkt 1.
Pierwsza połowa "Halfway to the grave" mnie bawiła najbardziej (trening zwalczania rumieńca, spotkanie z Winstonem, kłótnie i bójki, pojawienie się Spade'a). W drugiej jest tego też trochę (spotkania z Timmim, wampirzy terytorializm;))

Punkt 2.
Ja naprawdę nie mogę się zgodzić z tym, że Bones jest standardowym wampirem. Chyba, że znów jakieś różne książki czytałyśmy, bo porównując go z innymi wampirami w literaturze nie wydaje mi się, żeby można znaleźć wiele punktów wspólnych. No bo gdzie tu jakiekolwiek użalanie się nad sobą, nienawidzenie własnej egzystencji (np. Louise)? Gdzie edkowe "kocham cię, ale trzymaj się ode mnie z daleka, bo jestem potworem!"? To przecie stałe elementy książek o wampirach.
A tu mamy Bonesa, który potrafi być niesamowitym skurwielem (uwierzcie! w czwórce ma się ochotę go strzelić). Dobry Łowca Wampirów? Zapomnijcie! Bones poluje na wampiry dla kasy i co najwyżej żeby się zemścić jak mu ktoś podpadnie. Nie ma żadnych problemów ze swoją egzystencją, właściwie to można powiedzieć, że świetnie się bawi jako wampir. Nie chciał przemiany, OK. Tu można szukać porównania z innymi, tyle, że też specjalnie później nie narzeka (Wyczytałam, że później się trochę razem z Spadem boczyli na Iana, ale dość szybko im przeszło). Cynizmu, złośliwości i gruboskórności mógłby niejednego nauczyć.
No i nie zapominajmy o przeszłości Crispina. No bo przecie za "życia" był męską dziwką. Wyobrażacie sobie jakby z taką przeszłością zachowywał się Edek, Louise, czy jakikolwiek inny wampir? Ja obstawiam potok łez i żal za grzechy. A Bones może i dumny z tego nie jest, ale też bardzo mało obchodzi go co kto o tym pomyśli, to po prostu część jego życia i tyle. Baa, nie raz żarty sobie z tego stroi.

anulka870

zgadzam sie Mikka , że cała książka jest świetna i mamusia i wszystko ale mi sie najbardziej podobał ten terytorializm jak oni już zaakceptowali mniej lub bardziej ze są razem i Franceska, Timmy to było dla mnie perełką choć te ich pogaduchy i szkolenie i akcje...to też byłon świetne a opis seksu ...no cóż są rzeczy których nie da sie opisać i może to trąciło opisem akademickim czy jak sobie to tam Strzyga nazwała ale to jest dobra pozycja wśród literatury o wampirach...i nic tego nie zmieni ale o gustach sie nie dyskutuje

Kot

Co do samej książki. Ściągnęłam sobie dwa dni temu i czytam właśnie 3 część i powiem, że mnie naprawdę wciągnęła. Bones oczywiście wymiata. Wink

Te sceny zazdrości Cat o Bonesa coś mi przypominają z mojego własnego życia, ale o tym sza... Embarassed

Neit

Niewątpliwie brak jęków z cyklu "Jestem zły i niedobry, Bozia mnie nie kocha, nie mam prawa żyć, nie powinnaś mnie kochać itd" jest zaletą, tego się ukryć nie da. Chociaż jak się tak rozglądam po świecie to miłośniczek takich typów "bez jejec" chyba jeszcze więcej jest niż tych "z jajami".
Chyba nie do końca sprecyzowałam o co mi szło. Tu trzeba rozgraniczyć zachwyt bohaterem w stylu: "nie nudny, przyjemnie się o nim czyta, lubię typa", a "mam mokro w majtkach na samą myśl o nim". Nie mówię, że na tym forum, ale jak słucham niektórych wielbicielek to mnie zastanawia czy one mają jakiekolwiek szanse na ułożenie sobie życia z "normalnym" facetem skoro nawet nie patrzą w koło tak im się ci wymyśleni na mózg rzucili. I to jest niezależne od wieku, nie ma tak że tylko nastolatki spać po nocach nie mogą, bo o jakimś "cudzie" przeczytały. Ja to słyszę od kobiet w moim wieku, że wszyscy są "be" i żeby chociaż jeden był taki jak.... (tu wstawić właściwe imię). Ostatnio mi koleżanka po 10 latach małżeństwa (nie zemną oczywiście Razz

) powiedziała że jak tak sobie czyta to się jej ten maż nieszczęsny coraz mniej podoba. Straszne to trochę jak człowiek nie umie rozgraniczyć fikcji od rzeczywistości (no dobra też nie umiem, ale mam jakieś granice).
Co do urody to akurat tak mi się trafia że wszyscy fajni faceci których znam wyglądają "dobrze" (mało powiedziane) i są inteligentni (oczywiście w mojej opinii). Z drugiej jeśli chodzi o bohatera książkowego to też widzimy go oczami autora, kto wie czy taki przystojny i seksowny typ nam by się "na żywo" podobał? Smile

Kot

Co racja to racja. Smile

Niestety kobiety nieodróżniające rzeczywistości od fikcji to rzeczywiście smutny obrazek. Vide fanki Pattisona wołające za nim: "Edwardzie ugryź mnie!"

Tak to już jest, że we wszystkich takich książkach główni bohaterowie są piękni, bogaci i nie muszą się martwić tak prozaicznymi problemami jak sprzątanie, gotowanie, pranie, mycie zębów zaraz po pobudce... Wink

Bo po prawdzie to kto chciałby coś takiego czytać jak ma to na co dzień Laughing

Jak to kiedyś ujął sentencjonalnie mój brat: "Życie to nie bajka, nie głaszcze cię po jajkach".
Na tym forum raczej nie mamy pokemonów, które nie widzą gdzie leży granica między rzeczywistością, a fikcją. Wink

anulka870

Mikka

Jeży Kolczasty XD Niemal nam tu dyspyta filozoficzna powstała (a może tak mi się tylko wydaje, bo czytam Hause i filozofia)

Neit - mam wrażenie że podchodzisz do tego ciut za poważnie Wink

Mam się za zdrową dziewczynę i nie zdarza mi się mieszać fikcji z rzeczywistością Może rzeczywiście czasem wyobraźnia mnie ponosi - ale akurat tego to mam czasem w nadmiarze.
Mogę wyjaśnić skąd moja fascynacja "Night Huntress" i Bonesem - po prostu od dawna nie zdarzyło mi się czytać czegoś co by mi się tak spodobało (ehhh, niech już będzie kwiecień i Caine!). Bones - jak dla mnie - jako bohater książki jest bardzo ciekawy i fajnie się o nim czyta, ale nie znaczy to że śni mi się po nocach czy coś w ten deseń. Baaardzo dawno nie zdarzyło mi się trafić w książce na postać, która by tak mnie zaciekawiła (precedens - przeczytałam całość po angielsku!) [no i oczywiście nie licząc Caine'a, za którego nie wezmę się w wersji angielskiej ponieważ nie jestem w tym na tyle dobra i umknęły by mi wszystkie te niuanse, które sprawiły, że pokochałam Ostrze Tyshalle'a] i to chyba przede wszystkim źródło tej fascynacji.
Poza tym ten bohater jest pewną ciekawostką i przełamaniem pewnych schematów w tematyce wampirzej [w której ostatnio powiedzieć że wieje nudą to za mało]
Ta seria to przede wszystkim rozrywka i ja to tak odbieram. Miło jest podyskutować z innymi którym się to spodobało i pozachwycać się Bonesem Wink

Jeszcze chętniej podyskutowałabym o Cainie i całym nawarstwieniu niuansów, metafor i zagadnień filozoficznych w książkach o nim - niestety nie ma z kim.
Więc siedzę i rozmawiam o NH, tłumaczę to co mi się podobało, zachwycam się Bonesem i wcale nie czuję się przez to pokemoonem. Zresztą trochę nam to forum ożywiło, nieprawdaż? Sama ta dyskusja jest tego dowodem Wink

Strzyga

Ożywić, ożywiło... offtopa Rolling Eyes

Fajnie, że Neit się wypowiedziała, lincz się na dwie rozłoży Wink

Znaczy... Ja wcale nie sugeruję, że wy tu jesteście na tego biednego wampirzynę napalone. Po prostu u mnie nawet to wasze standardowe "Bones wymiata!" wywołuje li tylko wzruszenie ramion i oddalenie się w kierunku czegoś ciekawszego. Ani mnie gość ziębi, ani grzeje. Tak samo cała książka. Zabawne. Sympatyczne. Poprawnie napisane. *ziew*
Jakby mnie pytano, czy warto, powiedziałabym: to zależy...
Bo ja na przykład mam przesyt tych super-hiper-cool wampajerów, a niestety Bones to dla mnie ta właśnie kategoria.
Z tym, że nie jest Dobrym Wampirem, tylko skurwielem, bo zabija za kasę sobie podobnych... Cóż, tutaj na początku zakładałam, że się za coś mści. Bo jakoś zabijanie pobratymców, wydawało mi się dziwne. O ile uważam, że nie można winić wampirów za zabijanie ludzi, bo to po prostu drapieżniki (winimy kota, że zjada myszy i ptaki? nie, nawet jeśli lubimy myszy i ptaki), o tyle, żeby zabijać sobie podobnych, trzeba być upośledzonym psychicznie. Czym trzeba być, żeby zabijać za pieniądze... ech, no cóż - czystej wody kanalią. Ok, pod tym względem Bones się różni os typowych super-hiper-cool wampajerów, bo oni zazwyczaj są trochę-mniej-źli. Ale przy tym całym skurwysyństwie Bonesa jakoś mnie z kolei raziły czułe słówka typu "zakochałem się w tobie, gdy tylko cię zobaczyłem..." - dla mnie to był natychmiastowy sygnał do skrzywienia się ironicznie "chłoptaś, z czym do ludzi"... Jestem znudzona super-hiper-cool wampajerami, co to cały czas pokazują, jacy z nich skurwiele, a jednocześnie pozostają absolutnymi, nieskażonymi dżentelmenami wobec kobiet.
Cat to dla mnie dziecko z rodziny dysfunkcyjnej, o zaburzonej relacji z matką, poddane indoktrynacji. No bo jak inaczej to nazwać? Matka własną traumę przelała na nią, dodatkowo wyraźnie nie obchodziło ją to, czy jej córka zginie, a całokształt wygląda tak, jakby nagradzała ją miłością i akceptacją tylko w tych momentach, kiedy Cat mówiła, że zabiła wampira. Cóż, każdemu by odpierdoliło, dlatego nie zamierzam tu uskarżać się na charakter głównej bohaterki. Pomijając, że, jak to się daje boleśnie zauważyć, w książkach dla nastolatek traktujących o wampirach i prowadzonych pierwszoosobową narracją, główna bohaterka jest tylko tłem i pretekstem do występów głównego wampajera... Rolling Eyes

Patriarchat wiecznie żywy, cieszmy się i radujmy!
Szczerze mówiąc, przy tych tekstach o "męskiej dziwce" cały czas miałam nadzieję, że on jednak sypiał z facetami. Nie, nie przez moją nowo obudzoną skłonność Obrzydliwego Slashera (jestem w stanie slashować tylko bohaterów, których uwielbiam i których znam od podszewki - albo przynajmniej myślę, że znam). Po prostu to by było coś ciekawego. A tak, to on się okazuje tak w głębi mimo wszystko uporczywie porządnicki. Cholera, mam iście dziewiętnastowieczne poglądy na kwestię "jak pokazać, że bohater jest do szpiku kości zepsuty"... =='
Pomijając już, że zaczęłam cierpieć na syndrom, który podobno mieli niektórzy widzowie "True Blood" - uporczywie brnęłam dalej, ziewając i przyłapując się co jakiś czas na znudzonym pytaniu "Kiedy on wreszcie ją zerżnie?...", a jak dobrnęłam, to straciłam motywację, żeby brnąć dalej. Hmm, czyżby przyszło mi zgodzić się z poglądem Cassie? "I tak wiadomo, że będą razem" - kwestia tylko kiedy. I jak zobaczyłam, że między bohaterami się układa, to od razu pomyślałam z niesmakiem, że ZNOWU (o tempora! o mores!) mamy cholerny zestaw dwóch silnych osobowości i ZNOWU będziemy mieć cholerny przegląd przez to "jak nie wygląda zdrowy związek", i ZNOWU z miejsca wiadomo, że dalej będą tylko cholerne kłótnie kończące się w łóżku *EPICKI ZIEW*

A realni faceci może i są rozczarowujący, ale mają IMO znaczącą przewagę nad wymyślonymi - są REALNI Wink

No i, nie wiem, może mnie życie w przyszłości niedalekiej ciężko doświadczy i zmienię zdanie, ale na razie uważam, że realnym facetom należy poświęcić trochę uwagi, a można wyłapać istne perełki Smile

Generalnie współczuję chłopakowi mojej koleżanki, który musi cały czas słuchać, jak fajni są faceci ze Zmierzchu i jak fajni są grający ich aktorzy... Nie lubię gościa, ale nikt na coś takiego nie zasłużył Rolling Eyes

Strzyga

Ależ ja nie mówię, że Bones to gniot, na Boga! Cały czas powtarzam, że to jest zabawne, sympatyczne i poprawnie napisane. Ale dla mnie nic poza tym.
A co do seriali, to rzeczywiście Majka jest kolejnym z gatunku "jak nie wygląda życie...(tu wstaw odpowiednią profesję)".

anulka870

żeby w dupe od moda nie dostać profilaktycznie wpuściłam to w kanał...nerwy puściły ale to takie dni ja za opinie i ich wyrażanie sie nie gniewam ja nie tłajlatowy pokebrokat don't worry Strzyguś!
Twisted Evil