W książce szczerze nienawidzę... (grr!)

Juny

Wracając do tematu:)
Czytałyście Miasto Kości? Nie chce zdradzić zakończenia, ale sprawiło, że mało nie zwymiotowałam w Empiku, gdzie to przeczytałam.
Taaak, autorka postanowiła zaskoczyć, że taka życiowa książka.

Poza tym ciężko mi przebrnąć przez superniezrozumiałe opisy działania czegoś. W całej Sadze Miecz Prawdy, zdumiewało mnie jak mądry jest Richard, który np. w ostatniej części patrząc na plamę na chusteczce wydedukował taką zasadę działania świata, że chyba Goodkindowi się o niej nie śniło.

Mikka

Miasto Kości to telenowela Very Happy

(ta z tamtym, potem z tamtym, potem znienacka brat, potem nie brat, ojciec, matka - i w końcu nie wiadomo kto jest kim Very Happy

szczerze mówiąc jak w końcu przez to przebrnęłam, to stwierdziłam że to chyba dla fanów mody na sukces - takie pomieszanie z poplątaniem)

Ale to czasem mnie w książkach bawi niezmiernie jak byle półgłówek nagle wpada na hiper skomplikowane rozwiązanie głównego PROBLEMU.

Strzyga

Miasto Kości to telenowela w stanie czystym jak spirytus Very Happy

A moja koleżanka się tym zachwyca Rolling Eyes

Chociaż, z drugiej strony, może to odrobinę mniej szkodliwe niż Tłajlajt...

anulka870

e no dziewczynki ja to czytałam i drugą część też mam zamiar przeczytać..co z tego , że telenowela nikt nie może powiedzieć , że żadnej w życiu nie oglądał więc czemu se takiego czegoś nie przeczytać

Juny

Skoro wszyscy wiedzą jak się kończy... Gdy doczytałam do momentu, że okazało się, iż są rodzeństwem, ze złości mało nie przestałam czytać. No to już bez sensu. Jakoś w Cieniu Wiatru mną to tak nie.. wstrząsnęło Smile

Na początku mnie wciągnęło, ale teraz mam lekką awersję do tej serii. Nawet nie chodzi o telenowelowate akcenty, bo od czasu do czasu zdrowiu nie szkodzą Very Happy

Arebell

To ja będę dziwna i wrócę do tematu.
Otóż mnie najbardziej wkurzają bohaterowie niedorobieni (patrz ,,Eragon'') albo zwyczajnie niesympatyczni (tu króluje saga wiedźmińska, w której nie cierpię trójki głównych postaci). Z tym, że przy niedorobionych z reguły rzucam książkę w kąt, a przy niesympatycznych czytam, irytuję się i życzę im szybkiej śmierci. Na drugim miejscu są zakończenia otwarte (,,Limes inferior'', grr!) albo niby optymistyczne (,,Władca Pierścieni'' się kłania). Już chyba wolę kompletnie dobijające.

Halkatla

Niesympatyczni bohaterowie są cudowni Very Happy

Uwielbiam ich Smile

zawsze marzyłam by być niesympatycznym bohaterem Razz

To oni w końcu są czy nie są rodzeństwem??

Arebell

No i tutaj wszystko zależy od definicji ,,niesympatyczny''. Bo można być niesympatycznym jak Dawletiarow z ,,Wyższej magii'', House z serialu czy Promień z Kronik Drugiego Kręgu (we wszystkich tych przypadkach słowo ,,niesympatyczny'' to niedomówienie), a można być niesympatycznym jak Yennefer z wiedźmina, o której wolę się nie wyrażać. Po prostu źle ujęłam sprawę, chodziło mi raczej o ,,bohaterów, którzy mają charakter, który mnie odrzuca''.
Kurde, jak czytam te spojlery to mam ochotę na przeczytanie całej książki...

Nightingale

Ja nie znoszę przedzierania się przez długie fragmenty do ciekawego momentu, przesłodzonych zakończeń, wciągania mnie dopiero po jakimś czasie (namowy kuzyna czynią cuda).

To czy są rodzeństwem się okaże w następnej części?

Arebell

O taak, nie ma to jak książki, które rozkręcają się dopiero w połowie. Też to lubię...

alicee

Halkatla

A co właściwie było nie tak z Yen? Ja tam nic do niej nie mam, a nawet ja lubię. Wychodzi na to, że facet ma prawo być zły i "niesympatyczny", a jeśli kobieta jest taka, to jest ble, fe i ogólnie na stos Razz

Strzyga

Ale kiedy Yen naprawdę jest niesympatyczna, też tak uważam Confused

I ja niestety mam chyba ogólną awersję do tych "niesympatycznych" - House to moim zdaniem po prostu wredny, sfrustrowany dziad, a Promień arogancki szczeniak i nic więcej. Dawletiarow... Dawletiarow jest fajny. Zachowuje się jak mój wychowawca, więc odczuwam coś w rodzaju syndromu sztokholmskiego.
U bohaterów mniej się czepiamy tych wad, bo idealni faceci składają się praktycznie wyłącznie z wad Wink

Ale mnie i tak ostatnio jakoś przeszła sympatia do bad boyów.
Niech mi ktoś napisze jakiegoś dobrze poprowadzonego "cukierkowatego i świętoszkowatego" bohatera Sad

Juny

No cóż, pewnie reprezentujemy jeden punkt widzenia:D
Ale skoro pan Sapkowski stworzył taką a nie inną Yennifer, znaczy ta cała niesympatyczność kręci wszystkich:)
Jak dla mnie, te złe ceszki u bohaterów są najfajniesze:)
Kto by lubił Locka, gdyby nie był szulerem jakiego świat nie widział? Albo Wolhe, gdyby nie była wiedźmą?
Fakt, "niesympatyczność" niejedną ma twarz:)
Można po prostu nie polubić głównego bohatera i klapa.

Strzyga

Ale wiedźma to - jak wskazuje tytuł książki - po prostu zawód. A jeśli o charakter chodzi, to charakter Wolhy mnie się wcale nie podoba i lubiłabym ją stanowczo bardziej, gdyby właśnie mniej "była wiedźmą", jak to określiłaś.