Wiersze i poezja

Mikka

Macie ulubiony wiersz? A może ktoś sam pisze? Wstawcie

Mikka

Moje ulubione:

"Róża Wojny"
Różo wszystkich róż, różo całego świata!
Ty także przybyłaś tam, gdzie przewalają się mroczne fale przypływu.
Na nadbrzeżu smutku słychać dzwonienie.
Dzwonu, który nas wzywa; pięknego, odległego przedmiotu.
Piękno posmutniało, bo było wieczne.
Jesteś taka jak my, jak to szare, mętne morze
Nasze długie okręty bezmyślnie żeglują lub wyczekują
Bóg bowiem skazał je na jednaki los.
A gdy ostatni z nich zostanie pokonany w Jego wojnach
Zatoną wszystkie pod tym samym, gwieździstym niebem.
A On nie będzie słyszał cichego płaczu naszych smutnych serc
Nie umiejących ani żyć ani umierać.
W.B. Yeats

„ Maleństwo”
Co wieczór zmówię modlitwę za dzieci,
Których płaczu nikt nie słyszy.
Co wieczór zmówię modlitwę za dzieci,
Które się zgubiły lub zagubiły.
Co wieczór zmówię modlitwę za dzieci,
Które budzą się głodne i głodne kładą spać.
Co wieczór zmówię modlitwę za dzieci,
Które cierpią samotnie, bo nikt nie troszczy się o nie.
Co wieczór zmówię modlitwę za dzieci,
Których nikt nie kocha.
Zmówię modlitwę za dzieci.
Zmówię modlitwę co wieczór,
Bo kiedy nikt inny nie słucha
Bóg jeden słyszy.

„Gwiazdeczka”
Gwiazdeczko, tak byłaś mi bliska
W czasach już dawno minionych.
Dni jednak płyną i znika
Ma młodość na szlakach zbłąkanych.
Ogień, co go świat rozpalił
Zbyt łatwo się w popiół przemieni.
Gwiazdeczko, tak wiele się stało
Gdy brak mi twoich promieni.

Niepewne są drogi wędrowca.
Mrok wymarłe szlaki kryje.
Gwiazdeczko, czy już Cię nie spotkam?
Me serce wciąż jest niczyje.
Weź mnie za rękę i prowadź
Do Twego królestwa jasnego.
Gwiazdeczko, Ty spokój mi oddaj
I blasku użycz mi swego.

„Przeszłość odzyskana”
To dzień, w którym otwierają się puste otchłanie,
By pod czarem Tytana drwić z Nieba tyranii,
Zdobywca ujarzmiony, już w lochu niewoli.
Oto miłość zaczyna cierpliwie panować.
W mądrości serca mija udręki godzina
Przepastna i jęk, który przeraża i boli
Jak konania na grani skalistej cierpienie.
Miłość światu na skrzydłach niesie uzdrowienie.

Reguły gry, polityczne działanie i wytrwałość,
To pieczęcie pewności, której nic nie złamie,
Ona strzeże lochu skąd prze siła zniszczenia.
I gdyby Wieczność, macierz wielu czynów, godzin,
Miała dłonią niepewną węża oswobodzić,
Który by ją chciał zdusić w ciasnych opleceniach.
Te pieczęcie moc mają przez której działanie
Rozpętany zły los ujarzmiony zostanie.
Znosić nieszczęście, co bez końca się toczy,
Wybaczać zło, ciemniejsze od śmierci i nocy,
Wyzywać władzę co zda się wszechmocnie panować,
Kochać i cierpieć, czekać z nadzieji choć cieniem
Aż się nadzieja ze szczątków w swój przedmiot przemieni.
Nie zmieniać się, nie wahać, nigdy nie żałować.
To znaczy przebywać jak Ty, w chwale, Tytanie,
W dobra wielkości, piękna i wolności stanie.
I to jest życie, radość, triumf, panowanie.

„Śmierć delfina”
Las wodą płacze, cierpi głaz z metalem,
Ziemia już na zawsze oblicze zmieni.
Odległe gwiazdy opłakują z żalem,
Zgasłą świecę, spadły liść jesieni
I śmierć delfina, tę krzywdę bez granic
Nad którą anioł w niebie łamie ręce.
Jeśli stworzenie to skonało na nic
Nie chcę galaktyk w górze widzieć więcej.
Jak mamy śpiewać naszą pieśń miłości
Na tym padole gdzie śmierć nas dogania?
- Wszak drzewa, liście, gwiazdy w wysokości
Mówią iż wszechświat nie przerwie wołania:
„Każdemu życiu miłość przeznaczona,
A to co kochasz, przenigdy nie skona!”
Henry Vaughan.

„Salem”
A kiedy wszystko straci sens i nie będzie już dokąd iść, nie będzie o co walczyć, kogo kochać, gdy krok naprzód będzie obojętny, spojrzenia nic nie będą znaczyć i uśmiechy też nic. Gdy uczucia przestaną obchodzić kogokolwiek, a łzy nie będą płynąć i serce nie będzie cierpieć, wtedy będę wiedziała że dusza umarła tylko ciało jeszcze nie…

A to już nie wiersz, tylko tekst który kiedyś znalazłam w jakimś fanficku i strasznie mi się spodobał:

Sny...to one sprawiają, że czujemy się bezradni wobec otaczającej nas siły. Choćbyśmy chcieli walczyć z nimi całe życie, to i tak przegramy. Czasem są prorocze, czasem symboliczne, jednak zawsze, zawsze odzwierciedlają jakąś część nas, choćby najmniejszą. Nawet jeżeli jesteśmy niepokonanymi wojownikami, sławnymi uczonymi czy głęboko wierzącymi duchownymi, sen, sny, gdy zechcą, objawią nas jako małe, bezbronne istoty, nieporadne w obliczu zbliżającego się niebezpieczeństwa. „Nic co ludzkie nie jest nam obce”, a jednak... . Pozostało tyle dziedzin życia nie odkrytych, że dziwi pazerność niektórych istot. Ludzie...chcą podbić wszechświat, a nie poznali jeszcze własnej planety, własnego ciała, siebie nawzajem. To jest zbyt wielkie na ich ograniczony umysł. Ale zawsze mogą marzyć, że są panami wszechświata i wszystko umieją, mimo iż są nikim. A wszystko dzięki snom...

Egzo

Nie rozumiem tego zjawiska jakim są białe wiersze amatorów ;/ Taki szczyt grafomaństwa. Ćśś... ale nieważne Wink

Ja sie nie znam, bo poezji raczej nie trawię.

alicee

Mnie się podobają japońskie haiku, na przykład

Kwiaty rzepaku
Ze wschodu księżyc patrzy
Z zachodu słońce
Yosa Buson

Chodź ze mną mały
Pobawimy się razem
Sierotko wróbla
Kabayashi Issa

Lilenne

mmm wiersze. Sama co nieco piszę. Wiersze białe. Nie umiem pisać rymów.
Wiec przedstawiam swoją tfu, tfu!rczość

Na koniec - to takie mentalne pożegnanie

Nigdy nie byliśmy
Razem
Nie ze nie chciałam
Po prostu
Tak wyszło
Był pocałunek
W policzek
Dla ciebie
Nic więcej
Potem wszystko
Upadło
Nie wiem
Dlaczego
To nawet nie
Było
Rozstanie
Teraz powoli
Wszystko
Się kończy
Chyba znów
Coś popsułam
Przepraszam
Dlaczego nie
Może być
Tak jak kiedyś
Proszę
Chyba ci dziękuję
Bo znów uwierzyłam
W sens
Życia
Więc żegnaj
No bo to już
Koniec
Dlaczego miedzy
Nami skończyła
Się nawet przyjaźń

Coś - piszę smutne wiersze

Miłość
Miłością
Miłostką
Jesteś pragnieniem
Chcę cie odnaleźć
Zapałać do ciebie nienawiścią żywą
Jak ogień…
Miłości
Miłować
Jak żądzy tchnienie
Twa dusza cierpieniem
Ukochaj
Ukołysz
Do snu wiecznego przygotuj
Bo każdy kto w ciebie wierzy odejdzie
Nim zdąży się w tobie nacieszyć
Czeka śmierć każdego kto w ciebie zaufa
Jak popiół
Ty niczym feniks
Kolejnego znajdziesz śmiałka
By móc obrócić go w proch i
Tabun łez na ziemi przelać
Miłość
Miłości
Małostką
Aniołem śmierci

alicee

Łał, Lilenne! Zwłaszcza ten drugi wiersz - śliczny. A pierwszy ma, hm, interesującą rytmikę. Dobrze, że ja jednak nie zamieściłam tu moich tforów,( miałam przez chwilę taki dziki zamiar) bo przy tobie wypadłyby bardzo łyso.

Lilenne

ten pierwszy pisałam pod wpływem silnych emocji
Drugi po 4 miesiecznej przerwie o 23 w nocy

Błagam, bez Łał, bo się rumienię. Smile

Wpadnę w samouwielbienie i co będzie? Smile

alicee

I w przypływie samouwielbienia napiszesz następny wiersz Very Happy

Lilenne

Mam tego przybytku ok. 20. Następne piszą sie bardzo szybko.

CrimsonRose

Lilenne, czytając twoje wiersze idzie wpaść w kompleksy (też piszę i też smutne, ale moje wiersze są do "kitu")

Lilenne

Odradzam podejście "do kitu" stanowczo odradzam. mam koleżankę, pisze napradę dobre wiersze, ale przez podejscie do kity nie pisze juz od 2 lat.

Strzyga

A Strzyga jest absolutną przeciwniczką smutnej i romantycznej poezji! Very Happy

Po co zaraz tak grafomańsko?! Moim zdaniem wiersz powinien się rymować i bawić! A przynajmniej być w nieokreślony bliżej sposób przyjemny dla oka i ucha.
Broń Boże nie krytykuję twórczości Lilenne! Jak się zapoznam dokładniej, tj. przeczytam piętnaście razy, to może wtedy skrytykuję, jeśli będzie co.

Panna Rumiana

Ostatnio jeśli słyszę słowo "wiersz" od razu przypomina mi się tfu!rczość mojej koleżanki z gimnazjum na temat naszego fizyka Wink

-> Lilenne. drugi bardziej mi się podobał... ja się oczywiście nie znam, ale pierwszy (jak dla mnie) był trudny w odbiorze ze względu na poszatkowanie.

Strzyga

Panna Rumiana

Przypomina, przypomina. A tak swoją drogą mogłabyś go dokończyć, bo zaczynał się bardzo fajnie... i wstawiłabyś swoje kolejne wiekopomne dzieło do działu z fanfikami Smile