Atak Kłów i Pazurów!!!! CZyli co was najbardziej wkurza :D

kuszumai

Czasami można pooglądać odmóżdżacze, ale w małych ilościach, chyba, że ktoś trenuje z rodzeństwem to codziennie...

Niektóre są naprawdę śmieszne - tylko wkurzają mnie momenty głupoty nastolatek tak jak w niektórych książkach Cabot.

Wijara

W serialach Disneya "śmiech z puszki" leci co rusz, a ile z tego jest zabawne, to same wiecie...

Miriam

Byłam niedawno na grzybach. Komary mnie zaatakowały. Tak mnie teraz wszystko swędzi Twisted Evil

Oprócz tego co chwila coś mnie płoszyło. A to jakieś padalce (nie wiem co to ale jakieś takie wężopodobne koło nóg mi się wiło), a to nieparzystokopytne wyskakiwały z krzaków. A ja jeszcze psa nie wzięłam do obrony. Samemu w lesie można się zawału dorobić Rolling Eyes

Wijara

W lesie wiecznie coś chrzęści, chroboczne, kwicze i rzęzi Razz

Trza się przyzwyczaić...
A zbierać grzybów nie znoszę.

Miriam

Ja lubię. To znaczy zbierać. Jak już nazbieram to nie chce mi się tego taszczyć. No i chodzenie na grzyby to jedyna okazja żebym sobie mogła spokojnie, bez pospiechu zapalić (choć mam już tyle lat, rodzice nadal nie wiedzą, i niech tak już zostanie). Zawsze mogę iść za stodołę, ale to strach. Szczególnie jak przypomnę sobie historię Mikki Razz

Wijara

Oj taaaaak, stodoła to nie jest dobre miejsce Razz

Miriam nie powiedziałaś, rodzicom, że palisz? Ale to wszak już od lat będzie?

Optymistka^^

Zbierać grzyby uwielbiam, chociaż robię to raczej nieczęsto Very Happy

Z tym, że w lesie, w którym drzewa rosną w odległości conajmniej dwudziestu metrów. A wszystko dlatego, że wtedy nie ma pajęczyn między drzewami. Koszmarnie boję się pająków...

Miriam

Oj nie przesadzaj, palę od 4 lat (z przerwami). Rodzice jeno się domyślają. A jak się pytają wprost czy palę, to ja odpowiadam, "że i owszem palę" i się śmieje. Oni myślą że żartuje Rolling Eyes

Optymistka^^

Tradycyjnie: powiesz prawdę i nikt ci nie uwierzy Very Happy

Miriam, ale wiesz, że palenie zabija? Twisted Evil

Wijara

I jakby kto miał wątpliwości, to tak- alkohol też. Cool

Miriam

Łohohoh

Aż tak często nie piję. Właściwie to rzadko i z umiarem Razz

Pale też znowu nie tak dużo (zależy od stresu w dany dzień)
Jestem taką sierotą, że pewnie umrę potykając się o własne nogi niż przez palenie i picie.

Mikka

A ja chcę opisać, coś co mnie ubawiło-wkurzyło dziś, gdy wstałam [nie napiszę rano, skoro godziny w jakich ja wstają podobno już się do rana nie klasyfikują].
Oto wstałam i poszłam zrobić sobie kawę. Spotkałam moją mamę w kuchni. Zwykle rano [nazwijmy umownie] jestem rozdrażniona, ale dziś byłam [i wciąż jestem] leniwie rozbawiona [ciężko nie być jak się śniło o tym, że się wygrało milion złotych - chociaż nie wiem co mi się porypało pod beretem]. W każdym razie stoję w kuchni, a moja mama wyskakuje mi [nie wiem czy to miało być chwalenie się czy co], że strzeliła focha na moją młodszą siostrę, Izę. Dobra, to chyba miało być chwalenie się, być może tym, że zwykle jej się ode mnie obrywa za to, że ją nadmiernie rozpuszcza. Ale na razie mniejsza z tym. W każdym razie, uznajmy, że się pochwaliła, że się do Izy nie odzywa. No i mnie lekko szlag trafił [lekko, bo wiem że moja mama jest niemożliwa]. No bo wiecie, ja rozumiem, że ona nie zawsze umie dać sobie radę i w ogóle, szczególnie że rzeczywiście Izę rozpuściła jak nie wiem, ale akurat wspomnienia tej metody wychowawczej nie cierpię. Serio, do bani, pamiętam jak miałam może z 9 lat a nasza mama potrafiła się wściec na mnie i moją starszą siostrę, i nie odzywać się do nas przez tydzień albo dwa. Dla mnie to jest chore.
Przegadałam ją z tego pomysłu [może nie zawsze lubię Izę, wiadomo, ale wcale jej nie życzę, żeby miała tak popieprzoną psyche jak ja] i zdecydowała, że zmieni jej karę, że przez miesiąc nie kupi jej żadnych słodyczy. Tu się zgodziłam, choć zgodnie ze swoim zwyczajem zaczęłam przewracać oczyma. No bo fajnie że uwierzę, że ta kara potrwa miesiąc, obstawiam najwyżej tydzień, maksymalnie półtora.
Czemu czasem mam wrażenie, że wszyscy którzy mnie otaczają są dziwni? A może to ja? Ech, co za los.

Villka

Hehehehe

Najgorsze/najzabawniejsze są szczególnie takie momenty, jak przytoczony: kiedy się okazujemy być bardziej racjonalni od własnego rodzica Very Happy

Fajny sen swoją drogą Razz

Coya

Ja właśnie wróciłam z dwutygodniowego wyjazdu z młodzieżą. "Właśnie" znaczy we wtorek, ale musiałam dodreptać do siebie po tym wszystkim.

Cieszę się, że jesteście, bo przywracacie mi wiarę w młodszych ode mnie Very Happy

Nie będę pisać, co dokladnie nasi podopieczni wyprawiali, bo nie mam czasu, a poza tym nie chcę się znowu denerwować, ale w skrócie - uzależnienie od komórek - niektórym trzebaby je amputować i to razem z ręką, bo bez się nie da. Jak w końcu zabieralimy im komórki wieczorem (po ciszy, kiedy i tak był zakaz korzystania z telefonów), a oddawaliśmy po śniadaniu, to moje dziewczyny miały syndrom odstawienia (czy jak to się tam dokładnie nazywa) - w każdym razie zachowywały się jak narkoman na głodzie. Były prośby, groźby, awantury, próby przekupstwa, targowanie się itp. No paranoja po prostu...
A jeden gośc (prawie 18 - własnie to "prawie" jest tu kluczowe) pewnego pięknego dnia stwierdził, że wraca do domu, spakował się i nad ranem, nikomu nic nie mowiąc, wyjechał. Myślałam, że zawału dostanę - jak zresztą reszta kadry - cokolwiek by mu sie nie stało, to my byśmy za to odpowiadali. Przed sądem. Mogloby się skończyć więzeniem. A nawet jeśli nie, to z wyrokiem w papierach nauczyciel już może szukać sobie innego zawodu, bo nikt go nie zatrudni. A wystarczylo by, zeby powiedzial, ze chce wracać, skontaktowalibyśmy się z rodzicami, przysłaliby fax, ze biora za niego odpowiedzialność i naszym blogosławieństwem pojechałby do domu. Na szczęście kierownik i jego wychowawca znaleźli go na peronie i udalo im sie go przekonać, zeby jednak wrócił.

I tak przez ponad dwa tygodnie...

Optymistka^^

Coya, to nie miałaś lekko Wink

A z tym gościem to na prawdę niezbyt sympatyczna sytuacja, faktycznie coś mogło się stać i cała kadra miałaby równo przerąbane Confused

Ech, zawsze znajdą się jacyś kretyni, którzy wpadają na durny pomysł i nie zastanawiają się co będzie dalej.
Moja siostra też jest uzależniona od komórki. Koleżanki z klasy też, do tego stopnia, że jedna z nich specjalnie kupiła spodenki na wf z kieszeniami, żeby nie musieć latać z telefonem w ręce, a jednocześnie się z nim nie rozstawać. To faktycznie jest już jakaś paranoja. Owszem, sama jestem w stanie od czasu do czasu pisać z kimś 24h na dobę, ale mam i takie momenty, że porzucam telefon w kącie na dwa tygodnie i mi to nie przeszkadza. Cool

Mikka, oczywiście, że ty jesteś normalna Very Happy

Po prostu to cała reszta ma jakiś problem.