Atak Kłów i Pazurów!!!! CZyli co was najbardziej wkurza :D

Katarzyna

Iblis, nie łam się. Statystycznie biorąc najlepiej (pod względem dokładności i braku brawury) jeżdżą ci, którym zdać się udało dopiero za drugim razem... Więc idź na egzamin, zdaj go spokojnie i rzuć instruktorowi tekst, że Ty przynajmniej jesteś świadoma tego, że w pewnym momencie z powodu stresu popełniłaś mały błąd i bogatsza o to doświadczenie nawet w sytuacji stresowej będziesz mogła łatwiej nad sobą zapanować. Nie jak ci, którzy zdali za pierwszym razem i im się wydaje, że są mistrzami kierownicy.

Neit

Ja zdałam za pierwszym razem, w Szczecinie który faktycznie koszmarny do jeżdżenia jest i jestem zajebistym kierowcą więc mi proszę tu mnie nie szkalować Razz

Iblis no niestety, stres na egzaminie na prawko to masakra i obawiam się, że go nie unikniesz choćbyś nie wiem jak dobrze jeździła. Co prawda przekonanie o tym że się umie jeździć pomaga (trza se wmawiać Razz

), ale nie zmienia to faktu, że nerwy człowieka zżerają. Ja czekając na egzamin praktyczny w tej ichniej poczekalni myślałam że zawału dostanę. Olej instruktorów, ja w Ciebie wierzę i trzymam kciuki. Musi się udać Smile

Katarzyna

Ja nie Ciebie szkaluję, lecz wyjeżdżam na tych, którzy gnębią słabszych. Należy znaleźć dobrą (i mocną) stronę w każdej sytuacji i uderzyć atakującego. Takie jest moje zdanie. Niech wiedzą, że nie wygrają...

I też moja mama zdała za pierwszym razem (jeszcze kamer nie było). Ale ona dzięki zakładowi z egzaminatorem. I jeszcze jak go przewiozła i obiecała, że drugi raz w razie czego też do niego trafi, to od razu zakreślił zdane i ją puścił.
I nie miała żadnej stłuczki z własnej winy a jeździła po wielu krajach, różnymi samochodami (na wycieczkach wypożyczają z tatą samochód, żeby zwiedzać). Tylko w Hiszpanii auto skasowała, bo jakiemuś idiocie chciało się ją przy zjeździe z ronda wyprzedzać (znaczy on im cały przód skasował), ale to inna bajka Smile

Neit

Oj tam

U mnie to jedynie mój mąż wierzył że ja kiedykolwiek prawko zdam. Reszta to tylko marudziła, że kasę jedynie stracę. Dlatego poszłam po cichu i zdałam za pierwszym razem Razz

A i tak co niektórzy uważają że pewnie nie wiem gdzie w samochodzie kierownica jest i prawko na bazarze kupiłam pewnie Razz

A kij im w oko jak mojego niewątpliwego geniuszu (i skromności) nie dostrzegają Razz

Tak w ogóle to mam straszną ochotę się pożalić ale się boję że wyjdę na nieczułe bydle co to należało by odstrzelić Razz

Katarzyna

Ja zrobiłam kurs, to mi kręgosłup szlag trafił i musiałam wziąć się za leczenie go. Jeszcze nie doszłam do siebie, a już kurs się przedawnił i kasę diabli wzięli...

Żal się, żal... A może powiedz kogo pobić... (mentalnie, bo fizycznie to ja jeszcze nawet dobrze nie chodzę) Smile

Neit

To ja się później pożalę, bo to dużo pisania a teraz wychodzę z domu.

Katarzyna

Jasne

Czekamy żeby pocieszyć (szczególnie kosztem bliźnich) Smile

kuszumai

Katarzyna

Któż to wrócił... Zostajesz, czy tak tylko zajrzałaś?

Ale narzekacie na Szczecin. W Siedlcach jest tylko jedno skrzyżowanie o wystarczającym natężeniu ruchu... Jak dojeżdża się do świateł to las el-ek. i nie wiadomo w którą stronę wiać Smile

Kiedyś samych z naprzeciwka naliczyłam 18.

Neit

Katarzyna

Neit, współczuję. Cała ta sytuacja nieciekawa jest. Tak naprawdę na kuzynów nie wpłyniesz, bo jak? Ale trzeba myśleć o sobie, bo nigdy nic nie wiadomo. Taka mała rada (z własnego doświadczenia). Zanim wyjedziesz idź do babci się pożegnać. Tak po prostu powiedzieć "do widzenia". Wtedy, nawet gdy w czasie Twojego wypadku, nie daj Boże, babcia umrze, Tobie będzie łatwiej się pozbierać, bo będziesz miała tą świadomość, że się pożegnałaś.

Olej kuzynów. Nie reaguj na nich. Nawet jak coś to telefony odbieraj co-któryś. W końcu zrozumieją, że Ty też masz własne obowiązki, a oni do nich nie należą. I najważniejsze, nie daj sobie wejść na głowę. Pomóc - owszem, ale w granicy rozsądku. Inaczej w Tobie znajdą kolejną "służącą".

Iblis

O rany, ale mnie miło pocieszyłyście Very Happy

, aż mi się cieplej na sercu zrobiło Smile

Choć mój problem jest taki, że umiem jak ktoś na mnie nie patrzy. A jak już instruktor coś powie to po prostu jak totalna kretynka się zachowuję, 0 myślenia, 0 koordynacji ruchowej. Mimo, że po oblaniu egzaminu doskonale wiem gdzie był błąd, jak powinnam postąpić, jak dokładnie krok po kroku powinien wyglądać pewien manewr.
I tak wszyscy we mnie wierzą a ja się pomału załamuję, bo 40 godzin wyjeżdżone, mnóstwo kasy na to poszło a ja się nie umiem opanować i naprawdę nie czuję się dobrze w samochodzie Sad

. I po prostu to, że tak wszyscy we mnie wierzą mnie dobija, bo idę na te dodatkowe godziny a postępy są tak żałośnie małe... i od roku ponad mi to je**ne prawko nad głową wisi, każde kieszonkowe, każde zaoszczędzone pieniądze w to wkładam i jak dla mnie to żadnego szczęśliwego zakończenia nie będzie miało.

No Neit, jak najbardziej rozumiem, bo miałam całkiem podobną sytuację.
Sad

Choć jest ogólnie przyjęte, że rodzina się wspiera itd. etc. Rodzina przede wszystkim to na palcach jednej ręki policzę osoby z rodziny które dla mnie dużo znaczą. (mimo, że moja rodzina to jakieś 200 osób, serio O.o).Szlag mnie trafia jak słyszę, że komuś z rodziny trzeba pomóc bo tak wypada. Albo, że nie wypada go pogonić i powiedzieć takiemu delikwentowi co się o nim myśli bo to rodzina.
Dlaczego jakiś kuzyn którego widziałam dwa razy w życiu ma znaczyć dla mnie więcej od kumpla z którym przegadałam mnóstwo godzin i dlaczego ma mnie smucić śmierć cioci której imienia nie byłam w stanie zapamiętać.
Większość odwołuje się do więzów rodzinnych, gdy ma jakiś problem.

Myślę, że twojej babci wygodniej jest trzymać się swojego światopoglądu niż spisać na straty część swojej rodziny. Taki postępek już wymaga odwagi, a przecież o wiele prościej jest ponarzekać na Ciebie i siostrę bo jesteście tylko dwie Wink

I to naprawdę godne podziwu, że nie dałaś sobą pomiatać i, że potrafisz być asertywna i nie dać sobie wejść na głowę.

Olsza

Właściwie już mi na to nerw przeszedł, ale mam chwilę, więc napiszę, czym podzielić się chciałam.

Szlachetna instytucja autostopu wymiera. Rozumiem, czasy niepewne i niebezpieczne, ale żeby aż tak... I nawet nie to, że ludzie mało chętnie biorą. Po prostu znów wychodzi kopniak od życia pod tytułem "Nie oceniaj po pozorach!". Można by założyć, że powinno być zupełnie odwrotnie, ale jak wam się wydaje, dzięki komu przejechaliśmy wraz z tatą całą Polskę po skosie, dzięki wykształciuchom czy ludowi pracującemu? Otóż szlag jasny bierze, gdy z przyczyn losowych stajesz przy drodze z kartką zapisaną cuchnącym flamastrem, a państwo "entelegęcja" mija cię z taką pogardą na twarzach... Kpina w oczach, niewybredne gesty, a wszystko to w droższych autach i na wielkomiejskich tablicach. Wiozło nas chyba 6 kierowców, w tym tylko jeden "cywilny', ponieważ panowie kierowcy ciężarówek wszelkich, od najlżejszych po tzw. TIRy mieli o wiele więcej serca i współczucia. Czasem słownictwo mieli takie sobie, jeden był tak elokwentny, wścibski i bezpośredni, że aż się uszy w trąbkę zwijały i skóra cierpła. Ale podwozili nas bez oporów i nawet usiłowali nam załatwić dalszy podwóz przez CB - radio, bo było im głupio wyrzucać nas gdzieś na trasie, ale nie w naszym miejscu docelowym. Dlatego ogłaszam wszem i wobec, że dobrobyt prowadzi do zgnuśnienia i stracenia z oczu drugiego człowieka, jak w tym kawale o Żydach. Panom kierowcom należy się order z przytupem, państwo miastowi niech sobie dalej warzą ten jad w sercach. Nie mówię, że wszyscy, tak samo też nie twierdzę, żeby każdy zawodowy kierowca musiał być prymitywem. Zwracam tylko uwagę na to, że pozory mylą, w prostym ludzie znajdziesz często więcej współczucia, niż w ludziach chełpiących się swoim cywilizowaniem. Również przez to (jak pisałam na początku) autostop powoli ginie w męczarniach...

Nie wspomnę o panach larpowcach w nocnym pociągu z Wrocławia do Warszawy... Nie wiem, na jakiej stacji wsiedli, ale wysiedli w Częstochowie (może na Orkon, to teraz?). Godzina - tak na oko bardzo w nocy - zaczęli śpiewać na całą parę swoich zdartych, przepitych gardeł pieśni głośne a niecenzuralne, w pseudo - okołometalowym stylu. Panowie mieli szczęście, nie zauważyłam (nieprzytomna z niewyspania), że są larpowcami, dopiero później tata mi o tym powiedział (poznał po pacynach). Gdybym wiedziała, słowo daję, że poszłabym tam do nich z przemową, to nic, że oni wyrośnięci, naćwiekowani, a ja 161cm wzrostu, zamroczona sennością. W sumie potem bawiłam się przynajmniej myślą, co bym im powiedziała... Stanęło na czymś na kształt: "Larpowcy? Na Ammana, Thora, i wszystkich innych świętych, tak się nie godzi! Śpiewy o tej porze to chyba tylko ku czci szatana! Nie śmiem wam grozić Świętą Inkwizycją, bo skąd ich o tej porze wytrzasnę, ale uprzejmie proszę zamknąć ryje! Dobranoc!" i trzaśnięciu drzwiami. Chybaby się chłopcy zdziwili... ^^

Neit

Jako osoba zmotoryzowana jakoś nie bardzo się dziwię, że ludzie nie chcą zabierać autostopowiczów. Mi się zdarza rzadko (ostatnimi czasy coraz rzadziej) zabierać i to nie bez powodu. Pierwszy, jest czysto egoistyczny: samochód to dość droga zabawka, człowiek płaci za wygodę. Kiedy jadę w dłuższą trasę to chcę sobie wygodnie porozkładać klamoty na tylnym siedzeniu (lodówka turystyczne, ciuchy, laptop itp) a kiedy kogoś zabieram muszę to wszystko poskładać, wepchnąć do bagażnika itp. W dodatku nie ma co ukrywać trzeba uważać, bo nie wiadomo czy podwożony nie zechce sobie po cichu czegoś przywłaszczyć z naszego dobytku.
Ja wiem, że jestem egoistyczna i rozpieszczona, ja tego wcale nie ukrywam ani się nie wypieram Razz

Autostopem czasem jeżdżą dziwaczne typy i wcale mi nie chodzi o zarośniętych, wielkich facetach z siekierami. Pijaczków na ogół człowiek rozpoznaje na pierwszy rzut oka, ale czasem nic nie zapowiada kłopotów. Jak już pisałam, rzadko zabieram autostopowiczów, ale kilka przygód miałam (ciekawe czy ja mam takie "szczęście" czy kierowcy częściej się udzielający proporcjonalnie na więcej "dziwadeł" trafiają).
Takie moja 3 najbardziej pamiętne przypadki:
1) podwoziłam dziewczynę, taką na oko dwadzieścia parę lat, przez cała drogę usiłowała mnie nawracać (przypominam, że ja jestem bardzo niereligijna), nasłuchałam się pretensji, że nie mam obrazka ze świętym Krzysztofem, że słucham satanistycznej muzyki itd. Ogólnie stanęło na tym, że się będę smażyć w piekle i nawet dziękuję za podwiezienie nie usłyszałam Razz

2) też młoda babeczka, bardzo elegancka, samochód jej się zepsuł (na stacji benzynowej na zadupiu) i poprosiła o podwiezienie. Ogólnie sympatyczna osoba, ale dopiero jak ruszyliśmy poczułam że laska normalnie śmierdzi moczem. I to straszliwie. Nie mam pojęcia czy to jakaś choroba czy co, ale normalnie nie mogłam potem samochodu dowietrzyć.
3)tym razem para, chłopak i dziewczyna, też na oko ok. Okazało się że dziewczyna się naćpała, popiła to alkoholem i jak tylko ruszyliśmy obrzygała mi pół samochodu.

Czy trzeba więcej żeby się zniechęcić? Very Happy

Ale mogę powiedzieć, że osoby znajome które podwoziłam były jeszcze gorsze, ale o tym to lepiej nie pisać bo mnie dopiero wtedy ostry wkurw bierze Sad

Katarzyna

Powiem lepiej mój tata (były nauczyciel) zabrał na stopa dwie nieletnie. Trasa ok 30 km. W czasie drogi dowiedział się, że to uczennice z byłej szkoły (w której pracował). Zwiały z lekcji. Więc on za telefon, do dyrektora. Koleś czekał na nie na parkingu jak je tata podwiózł. Ponoć do końca roku nie zwiały z żadnej lekcji.