Rodzina/family/simija nasza kochana... :P

Dasha

Czyżby najszczęśliwszy dzień w ich życiu? Very Happy

Nie bij

kuszumai

Jeśli kuszumek znajdzie pracę i szczęśliwie skończy studia medyczne to będzie szczęśliwy dla obu stron. Very Happy

Halkatla

Czyli wszystkiego najlepszego Very Happy

A ja się dzisiaj pokłóciłam z mamą. Tak z krzykami i wyzwiskami. A na odchodnym powiedziałam jej, wkładając w to zdanie wszystkie moje zdolności aktorskie i talent do kłamania: Proszę, wytrzymaj jeszcze dwa tygodnie... Było na co popatrzec Twisted Evil

A najgorsze jest to, że jutro jadę z nią nad morze Sad

PS moja m. ma nerwice.

Achillea

Ja ze swoją też już czasem nie mogę :/ Zawsze się spieszy i tysiąc różnych robót wymyśla. Jak pisałam wcześniej, kiedy mnie przy kompie złapie, wielkie halo, że się nie uczę, ale do jakiejś roboty typu: zdzieraj 50 lat historii malowania drzwi na wsi (czyli kilkanaście warstw farby na owych drzwiach), to proszę bardzo, po co się uczyć :/
A dzisiaj pada, to może będzie w chacie siedzieć :/

Powodzenia nad tym morzem Smile

Strzyga

Halkatlo, chyba wszystkie matki mają nerwicę Wink

Przynajmniej moja na pewno, łączę się w bUlu Rolling Eyes

Dasha

Kłótnie z mamą chyba każdy musi przeżyć...ja kiedyś strasznie się z moją kłóciłam (fakt, może głównie z mojej winy) ale od maturalnej klasy wszystko się uspokoiło i teraz mamy świetny kontakt...do tego żeby móc normalnie rozmawiać z rodzicami trzeba chyba dojrzeć...a przy okazji przejść niejedną wojnę...

Achillea

Ja ze swoją matką dobrze żyłam i żyję miałyśmy taki matczyno-partnerski układ, niezmiennie świetny kontakt, ale bez żadnego mówienia do niej po imieniu czy coś. Nie miałam też typowego okresu buntu - zamiast narzekać znajomym, że moi starzy są jacyś z innej planety, siedziałam z matką i mówiłam, że otacza mnie banda debili i nikt nie czyta książek. W ogóle byłam wyrzutkiem społecznym, poza matką specjalnie nie było do kogo gęby otworzyć :/
Ale swoje sprzeczki miałyśmy, (nadal mamy, tylko teraz ze studiami związane) głównie o szkołę, bo się nie wysilałam specjalnie. Pożremy się od czasu do czasu, atmosfera się oczyszcza i dobrze jest.

Matka jest naprawdę udana, choć ma swoje jazdy. Z ojcem mam większe problemy. Jak się z nim pokłócę, potrafię miesiącami się do niego nie odzywać. I nie przeszkadza mi to specjalnie.

Z siostrą drę japę nieustannie, o wszystko, głównie dlatego, że ona lubi dokładnie to, czego ja nie znoszę ;]

Dasha

Mam tak samo :/ na szczęście od 3 lat nie mieszkam z nimi, więc za każdym razem jak przyjeżdżam to są kochani i mili...no, może siostrze ten akt miłosierdzia mija po 10 minutach i stwierdzeniu faktu że znów nie przywiozłam jej obwarzanka z siemieniem lnianym Evil or Very Mad

a potem to już z górki, od dawna ustalonym torem kłótnie z nią o ręczniki z łazienki na podłodze, o komputer i miejsce na kanapie.... Very Happy

Achillea

No ja akurat siedzę na miejscu, ale już niedługo, od połowy września przenoszę się do cywilizacji Very Happy

Ciekawe jak tam sobie poradzę Razz

bo ogólnie rodzice widzą we mnie pięciolatkę. Choć z drugiej strony wymagają ode mnie samodzielności itp. Jak znalazłam sobie mieszkanie, to pojechali obejrzeć, sprawdzić, czy to aby przypadkiem nie jest jakiś karton pod wydziałem filologicznym :/

Mikka

A ja się nie kłócę z nikim... teoretycznie. Tak to jest jak się w wieku 10 lat dostanie cudną książkę pt. "Jak wytrzymać z rodzicami", potem konsekwentnie stosujesz pewne metody i masz z głowy. Starsza się ze mną nie kłóci bo nie może wygrać, staruszek wypadł z gry 15 lat temu, starsza siostra już z nami nie mieszka, a młodsza boi się mi nadepnąć na odcisk.
No i powiem, że to straszliwie nudne jest. Już nie pamiętam kiedy ostatnio się z kimś pokłóciłam... A panny w moim wieku (przynajmniej w mojej okolicy) się nie kłócą... za cholerę... Po prostu całą złość wyładowują na obgadanie cie za plecami... ŻAAL

Dasha

To normalne że rodzice nie są w stanie wyobrazić sobie nas jako zaradnych, a co dopiero dorosłych Very Happy

Moi dostali szoku zaraz po maturze jak wyjechałam do pracy, wróciłam na 2 tygodnie i wyprowadziłam się do Krakowa Very Happy

Ciężko przeżywali te parę miesięcy, ale dobrze i im i mi to zrobiło i teraz rozmawiamy już całkiem inaczej Wink

Wystarczyło im pokazać że nie zginę gdy mi mamusia nie wypierze skarpetek Wink

Największą przemianę zauważyłam u taty, wcześniej za nic w świecie nie chciał mi pożyczać samochodu, dopóki nie dowiedział się że dostałam samochód służbowy do załatwiania spraw w Szwecji od pracodawców Very Happy

Aż mu mowę odebrało i przynajmniej już nie muszę się dopraszać o samochód Very Happy

Achillea

Nie no, ja szalenie konfliktowa jestem, nie wiem jak ze mną matka wytrzymuje (jak wytrzymują inni, nie bardzo mnie interesi XD) a po tych wszystkich kuracjach hormonalnych, to już w ogóle... nerwy mi strzelają jak gumka w gaciach. Do wszczynania kłótni jestem pierwsza. Niektórzy mają gorsze dni, ja mam gorsze tygodnie -- warczę na wszystko i wszystkich, ale jak się wypstrykam z amunicji to jestem "do rany przyłóż".

Dasha

Potrzebujesz kota Very Happy

serio, głaskanie miękkiego futerka rozładowuje napięcie Very Happy

Achillea

Całego tabunu kotów. Albo Rickmana na noc...

Dasha

Albo całe pudło takich piłeczek do ściskania Very Happy

Ale to tylko doraźne Wink

Jak się wyprowadzisz to nagle odkryjesz że są dużo milsi na odległość Wink