Ech... No to tak

Optymistka^^

A sio mi z tym offtopem!
Ja też jestem za dawaniem-się-poznawać-kristosa, ale w pogadankach Wink

kristos89

Za radą Villki:

Kania

na twarzy wypieki gdy patrzy na życie
śmiać się zaczyna srebrzysty jej głos
jak struna w gitarze brzmi w mych
uszach niczym dźwięk strumienia
szemrzącego w głuszy lasu w jej oczach
ogniki jak dwa diabełki psocą i warczą
ale w głębi dusza wrażliwa i samotna
szuka swego księcia z bajki na koniecznie
bialym rumaku i płacze w środku gdy
nieszczęście kogoś spotyka
dziewczyna o włosach blond i pięknych
oczach tańczy w świetle gwiazd gdy
nikt jej nie widzi i niczym rusałka
wiruje wśród drzew
dziewczyna z piegami na twarzy której
zawdzięczam bardzo wiele

Villka

kristos89

Villka

Historia mojej bielizny jest zawiła: napoczątku był Dworzec Świebocki, później powstało na nim targowisko, jeszcze późnie trafiłam na nie wraz z moimi życzliwymi współlokatorkami. Wtedy właśnie wyłowiłam z góry odzieży pościelowej majtki-bokserki, białe, z czterema, nieproporcjonalnie wielkimi główkami kreskówkach dzieci... Współlokatorki zasugerowały, że mam wątpliwy gust ("chore marzenie pedofila"), ale namówiły do nabycia tego niesamowitego dzieła krawieckiego made in china.
A później była cała, zagmatwana opowieść o tym jak te świeżo zakupione majtki zostały niecnie wyłowione z mojej torebki, a chwilkę potem poddano mnie i moje (ponoć) "skłonności" głębszej analizie w męskim gronie... Skończyło się rękoczynami z owym "wędkarzem", którzy mi w torebce grzebał.

A takie mentalne dziewice... wydaje mi się, że też jest ich dużo. Przy rozmowie na kontrowersyjny temat może i potrafią kozaczyć, ale przyjdzie co do czego: prędzej spłoną rumieńcem niż zrobią coś, hymm, "innego"...

Wiersz teraz sam wybierz - taki, który jest dla Ciebie w jakiś sposób drogi, co?

kristos89

Ciekawa historia Wink

Mieszkasz gdzieś w okolicy świebodzkiego?;>

Cóż, każdy (prawie) jest pisany, z tego co czuję, więc ja raczej wolę nie wybierać Wink

Optymistka^^

*ostrzy gword*
Toż to do offtopa znowu wracamy, mili państwo?
Vill, kristos, załóżcie temat w pogadankach, czy coś...

kristos89

Kolejna beznadzieja, ale jak już się zobowiązałem, cóz mi pozostaje?

Człowiek

Człowiek.

Czym on jest?

Kim on jest?

To zło!

Jakie zło?

Wielkie,

Wielka, pomyłka

Życia.

Natura – mówimy,

To ona nas

stworzyła.

Kłamiemy, zawsze.

I wszędzie, wszystkim,

I sobie.

To

Wina nasza

Że jesteśmy

Tacy

Siacy

Owacy

ŹLI!

Czarni za życia

Ciemni po śmierci

Zmienić

Się nie chcemy

Arkadia

Nie dla nas

Z winy naszej

Idziemy

w Tysiace

Miliony

Miliardy

Śmierci

Sumienia naszego

Kulka w łeb
I do piachu.

Wijara

Cóż... nie masz za wiele wiary w ludzi, prawda? Wink

kristos89

Dość oględna, nawet nie opinia, na temat tego tekstu Razz

Wijara

Cóż, musi być ciężko Wink

kristos89

Ale coś więcej? Poza brakiem wiare w ludzi?;>

Wijara

Ogólnie odebrałam to jako jeden wielki przekaz beznadziejności ludzkości, jako organ zakłamany, zły do szpiku kości, zepsuty i łudzący się, że to nie my ponosimy odpowiedzialność za nasze zbrodnie Razz

Co nie zgadza się do końca z moim światopoglądem, tak na marginesie Razz

Jak można żyć, tak kompletnie nie wierząc w ludzi? Nie mogąc zaufać nikomu, ulżyć swojemu żalowi w żaden sposób. Nie wierząc nawet sobie- bo wszak nawet Ty jesteś człowiekiem, takim samym jak inni (chyba, że masz na to inną teorię Wink

).

kristos89

Nie, nie wierzę sobie.

kristos89

Pisane na kolanie, podczas lekcji języka polskiego (temat lekcji: biblia).

***Druidzi***

To Oni nocą ciemną
idąc bramą leśną
z liści
z gałęzi
W białych szatach
i dumnych obliczach
o oczach lśniących
siłą
władzą
wiedzą
W blasku pochodni
czołem krocząc
w wieńcu z kwiecia
pięknego
polnego
utkany
Dama czysta
Dziecko nieledwie
Naga a jednak
okryta puklami
złotymi
długimi
gęstymi
W stronę księżyca
pełnego
wzniesionego
na ciemnym całunie
odbitego w kamieniu
gładkim
czystym
krąg kamienny
wokół leża
zimnego
szarego
krwawego
w ciszy wielkiej
Dziewica z zimna
drżąc
pochyla się
nad kamieniem
martwy budzi
sie do zycia
otwiera swe ramiona
W oczy spojrzał
strach serce
struchlało
Krzyk zamiera
błysk srebra
na złotym sierpie
bezdusznym
szybkim
krwawym
i czerwienią ponownie
czerwony marmur
spłynął
krwiste znaki na
bladych obliczach
rozświetla blask
poranny