"Poezja jest plagiatem myśli" ;)

Wijara

Dobra, zdecydowałam się jednak to przed Wami odkryć.
Ale UWAGA! Jeżeli znajdę którąkolwiek z moich prac w internecie, nieważne, czyim imieniem podpisaną, to ktoś gorzko tego pożałuje. Ostrzegam, że mogę wiele i wykorzystam każde tylne drzwiczki, jakie tylko istnieją, żeby spaskudzić złodziejowi życie.

Twory, które się tutaj znajdą... mam do nich stosunek emocjonalny. Mówią o mnie (zazwyczaj) rzeczy, których nie lubię przed światem wywlekać, z tego też powodu ma do nich dostęp bardzo nie liczna (w domyśle) grupa czytelników. Przed Wami widział je jeno mój dziadek, brat, i ewentualnie komisja konkursyjna, a i we wszystko dane im było zajrzeć Wink

Często jest to bardzo niedopracowane, choć rym zazwyczaj się klei, więc wybaczcie, jeżeli ugodzi to w Wasze poczucie estetyki.

To był wstęp, tak pro forma Razz

Długo się zastanawiałam, czym Was poczęstować na początek Wink

I ażeby nie było zbyt depresyjnie, zdecydowałam się na jeden tfu!r radosny, a drugi-nieco mniej. Miłego czytania Smile

Aha, i żeby była jasność. Zazwyczaj nie nadaję tytułów- z czystego lenistwa chyba. Tak więc zastosuję system numeracyjny Wink

1.
Bo przecież cały ziemski świat
Bez walki oddam pod te rządy
I serca mego klekoczący grat
Byś przyniósł mu porządek

Bo przecież słowa to nie grzech
Że przepaść ustna je wypuszcza
Wtulę się nosem w miękki mech
Szeptania Twego puszczę

Podobno motyl nie ma ust
Widać się myli, bo w tej chwili
Pragnę na rzęsach poczuć znów
Ten pocałunek Twój motyli

Podobno w oczach niebo mam
Ale widocznie mam zaocznie
Bo nieraz już przyznałeś sam
Że miłość mówi z nich potocznie

Za każdym razem, gdy w Twych oczach
Wzrok mój słoneczny kąpię serdecznie
Rosną mi zboża nieme warkocze
I szumią mlekiem wody rzeczne

Już nie jak ptak, ale jak miś- tłów
choć nie z pluszu, ale uszy
Wciąż lubią słuchać ciepłych słów
Nie pozwól, by je ktoś zagłuszył

Zamknięta w klatce żeber trwam
Rwę się w Twą stronę przez przeponę
Lecz nie znam wciąż dość pięknych zdań
I coraz bardziej w Tobie tonę

2.
I znowu krach, i znowu brzdęk
Wycierasz oczy widmem jutra
Podciętych skrzydeł smętny jęk
I czasu serpentyna smutna

Nie było w nas, nie brzmiało w nas
Słów dosyć wielu, aby sprostać
Zakręty dróg, przewlekły czas
Nie było sił wyszeptać „zostań”

W pasjansa z serc wsunął się pik
Płacze król kier nad zmianą wart
Przyspieszył czas i zaraz w mig
Rozsypał w pył się domek z kart

Tak więc znajdziemy miasta szczęść
Bez pionków, cen, zagadek, gier
Lecz kto wie, czy za rok, za pięć
Nie znajdę w kołdrze jopka kier...

Villka

Bardzo poczułam wiersz nr 2...
Wow, profesjonalnie i tak... czuje się te słowa Wijaro: są emocje.
...smutno mi się zrobiło...
<tuli>

Optymistka^^

Zdecydowanie trafiasz w mój gust Wijaruś Very Happy

Umiesz niesamowicie oddać emocje Wink

Wijara

Cieszę się, że się Wam podoba. Smile

Dopsz, to ja może póki jeszcze cośtam mam, to wstawię, najwyżej sobie poczytacie wybiórczo Razz

3.
nie przychodź jeszcze
za wcześnie
zniszczylibyśmy tę miłość

lękiem skrywanym wzajemnie
ty- bajką o królewnie,
ja- dzieckiem, które tkwi we mnie

nie przychodź jeszcze
za wcześnie
osierocilibyśmy tę miłość

nie doczekawszy się jej narodzin
ty- niepewny, czy spłodzić
ja- niegotowa rodzić

Nie przychodź jeszcze
Za wcześnie
By porwać się do lotu

nie przychodź jeszcze
póki
nie jesteś gotów

4.
Jesteśmy tutaj
Jak nigdy
Spojeni, jak nuty interwałem
I choć może Ci się wydać to
Dziwne
Ja chyba
Całe życie Cię znałem

Jesteśmy
Jakie to niepojęte
Osobliwą metaforą zdarzeń
Dwa wyrazy
Jak „za co?”
Wyraziste razem
Bez siebie
Sens zupełnie tracą

Jesteśmy teraz
A zaraz- o, proszę!- nas nie będzie
Gdzie Ty, tam ja
Przykro mi,
Panie Boże
Ja za nią
Pójdę wszędzie

Będziemy
Co więcej
Choćby świat miał runąć nam na głowy
Mało jest czasu
Na stęsknione ręce
Jeszcze chwila
I dramat gotowy
Więc pokochaj mnie
Mocniej
Więcej

5.
Nie podchodź

Boję się happy-endów
Strach mi przed Tobą dygnąć
Czy suknia aby nie wygnieciona
Nie podchodź

Boję się nieba w Twoich oczach
Strach mi przed Tobą wzrok podnieść
Czy aby źrenice nie przemówią zbyt dobitnie
Nie podchodź

Boję się spadających gwiazd
Strach mi utonąć w Twoich ramionach
Czy to Atlantyk, czy łóżko wodne
Nie podchodź

A jednak
Tylko mnie poproś do tańca

6.
Nie kochaj mnie proszę
Zbyt mocno
Choć brak mi tabliczki „uważaj!
To ściska, to zgniata, to niszczy,
To rani, oślepia, znieważa,
To kuli się w nocy pod kołdrą,
To tłumi łkanie poduszką
To głowę nakrywa kocem,
Bo potwór czuwa pod łóżkiem,
To tuli misia, gdy płacze
To nie klnie na los okrutny
Miłości się boi jak ognia
Lub bardziej: bo ogień jest smutny,
Tak rzadko przekracza granice
Tak często myśli o Tobie
Tak mocno odczuwa życie
Tak chce i tak nie chce „wyzdrowieć”
Nie powie nic, kiedy cierpi
Słowem milczenia nie wzruszy
Nie rzuci ani zmartwienia
Choć przecież tak ciężko na duszy
To nie chce od Ciebie niczego
Widoczna jest Twoja przewaga
Poświadczyć chce tylko uczciwie
To groźne słowo: UWAGA”

Nie kochaj mnie proszę
Za mocno
Bo widzisz dobrze
Nie warto
Czy... płaczę?
Nie... To jest tylko
Ta łza, której nie otarto.

Miriam

Mi się strasznie podoba wiersz numer 5. Coś w stylu "i chciałabym, i się boję" co mi się często zdarza Wink

No, no Dyńka Smile

Bardzo emocjonalne i dojrzałe są twoje teksty. Co się chwali Smile

Oby tak dalej.

alicee

Dopiero teraz zauważyłam -_-

Wijaruś, kochanie, to jest cudniste po prostu. Nastrojowe, magiczne i w ogóle z Księżyca. I dojrzałe, jak tu już dziewczyny mówiły.

Nie umiem się sensownie wypowiadać na temat poezji, więc będę sensownie milczeć, a ty wiedz, że czytam i mi się podoba. Bardzo bardzo Smile

Wijara

To żem się ucieszyła szczerze Smile

kuszumai

"Koniec epoki modernizmu kończy się wydaniem tomiku poezji Dyni "Być, albo nie być dynią... oto jest pytanie" wydanym w 2010 roku (...)".

Podręcznik do historii, liceum, klasa 1, autor: kuszum medicum głupantus wozantus.

Wijara

Eeeeeeeeej, ja chcę zacząć nową epokę w literaturze, a nie Twisted Evil

Kończenie to taka mało zaszczytna funkcja...

I Ty się lepiej kuszumku literaturą medyczną zajmij, bo Ci nazewnictwo wybitnie nie wychodzi Very Happy

Halkatla

Wiesz, że z Twoich wierszy wyszłyby przepiękne piosenki? Już czytając je nie mogłam się powstrzymać od "melodiowania' Smile

Kasia Groniec i Renata Przemyk o 20 lat młodsze. Wink

*nuci: nie podchodź...*