Święto Zrównania

Achillea

Miniaturka. Mini-mini.
Co złego to Kuszumek, w końcu to jej pomysł z dodaniem tego Smile

Miłego czytania. W atmosferze świątecznej, jakby.
I z góry przepraszam za wszelkie odstępstwa od normy, trochę z rytmu wypadłam.

***

- Wolha, gdzie...? - zaczął Len, ale urwał kiedy zobaczył pobojowisko, które zaledwie rano było jeszcze jego kuchnią. Może to nie była jego kuchnia? Może dziwnym trafem, właśnie w tej chwili, z powodu ruchu planet albo pełni, na końcu korytarza, który wcześniej prowadził do dobrze znanej mu kuchni, teraz znajdowało się zupełnie inne pomieszczenie. Może to wszystko w ogóle mu się śniło?
Jednak nie, stwierdził szczypiąc się po raz kolejny w ramię. To działo się naprawdę.
W środku tego… pobojowiska znajdowała się zupełnie bezradna Wolha, obserwująca z ponurą miną jak coś w kształcie piaskowej babki próbuje wyjść o własnych siłach z formy do ciasta. Przez chwilę Len wahał się czy powinien to nieszczęsne coś dobić czy też upchnąć z powrotem do formy i zatrzasnąć bezpiecznie za drzwiczkami pieca, po chwili jednak doszedł do wniosku, iż lepiej będzie się nie mieszać.
- Chciałeś coś? - zainteresowała się Wolha, ignorując jego pytające spojrzenie. Pytające z całą pewnością o wydarzenia, które miały miejsce w kuchni i doprowadziły do tak opłakanych rezultatów. Żeby nie powiedzieć rozpaczliwych wręcz.
- Myślałem, że namówię cię na spacer, jednak widzę, iż masz pilniejszy projekt - stwierdził wampir, uśmiechając się bezczelnie.
Zębata strzyga, pomyślała nienawistnie Wolha, nawet nie próbując się kryć ze swoimi myślami. I Kella, niech ją ziemia pochłonie, to wszystko działo się z jej winy. Musiała koniecznie się uprzeć na udział wiedźmy, i to w roli gospodyni, w przygotowaniach do Święta Zrównania. Jakby ochotniczek brakowało, jak cała Dogewa długa i szeroka. Doprawdy.
W sumie ozdabianie jajek nie było trudne. Choć i tak zbiła trzy, z jedenastu, które po bohaterskiej walce udało się jej wynieść z kurnika. Dwa następne stłukła już w kuchni. Podstępnie sturlały się stołu, kiedy się tylko odwróciła. Dosłownie na moment. Przez myśl jej nawet nie przeszło, że niedoszłe kurczaki postanowią się ewakuować.
Zdobycie zielska, również występującego w charakterze przede wszystkim ozdobnym, nie nastręczyło większych trudności. W końcu, co to za filozofia nakraść z czyjegoś ogródka? Niech się Len tłumaczy. Za to pieczenie, zwłaszcza ciasta, okazało się być już zdecydowanie ponad możliwości magiczki. Obiektywnie rzecz biorąc na początku szło jej całkiem nieźle. To jest, zdołała zgromadzić wszystkie niezbędne składniki i naczynia, zgodnie z przepisem. Problem zaczął się przy rozszyfrowywaniu samego przepisu. Wampirze miary ilości i objętości były co najmniej dziwne.
Trzy kilogramy mąki i dwie dziury w ścianie później, w obliczu braku wolnych naczyń i przestrzeni, a także nie wiedzieć czemu, jajek, Wolha stwierdziła, że kucharką nigdy nie będzie i nawet magia jej w tym nie pomoże. Jedyne, co udało się jej za pomocą czarów osiągnąć do tej pory, to pochodna piaskowej babki, próbująca właśnie opuścić kuchnię.
Rudowłosa wiedźma westchnęła ciężko i spojrzała na Lena, który nadal stał w drzwiach, uważnie przysłuchując się jej myślom.
- Chyba nic z tego nie będzie - wyznała w końcu Wolha, po czym bezceremonialnie wrzuciła nadpobudliwe ciasto do wiadra na odpadki. - Nie nadaję się na gospodarza Święta Zrównania - westchnęła zrezygnowana.
- Niech sobie świętują bez nas - zasugerował Len zbliżając się do Wolhy. Uśmiechnął się nieznacznie i starł z jej twarzy smugę mąki.
- Naprawdę? - autentycznie ucieszyła się Wolha, pospiesznie pozbywając się fartucha. - Kiedy stąd uciekamy?
- To zależy od ciebie - stwierdził Len z szelmowskim uśmiechem.
Wolha popatrzyła na niego z nieco zdziwioną miną. Jeśli chodziło o nią, mogła jechać jak stała, byleby tylko uwolnić się od ciążących nad nią obowiązków.
- Ktoś musi to posprzątać - wyjaśnił wampir. - Zaczekam na zewnątrz - dorzucił, po czym szybko skierował się w stronę drzwi, w które to drzwi chwilę później uderzyła mokra ścierka, mijając się niestety ze swoim pierwotnym celem.
Dowcipne wampiry, podsumowała Wolha w myślach, a żeby ich wszystkich leszy wziął!

Caeles

Przyjemne i świąteczne Smile

Mi tam się podobało, chociaż chwilami miałam wrażenie że zdanie zamiast jedno długie, powinnaś rozbić na dwa krótsze. Ale to drobiazgi takie tam Smile

Achillea

Ciągle walczę z tym problemem Smile

Szczerze mówiąc, strasznie mało czasu poświęciłam tej miniaturce, wciskając ją w grafik między referatem a esejem (stąd też to "zamiłowanie" do stosowania rozwlekłych zdań).
Dzięki.

Strzyga

Mnie też się podobało, chociaż zaczynam powoli mieć alergię na wiedźmowe fanfiki Smile

Poważniejszych usterek nie stwierdzono. Ogólnie, usterek nie stwierdzono. Przyjemne, do przeczytania jednym tchem. Sympatyczne.

Luiza

Ładnie

. Mi się podobało, wiedźmowych ff tak mało, a tu miła niespodzianka na mnie czekała w tym dziale Very Happy

. Tylko tam jakieś powtórzenie było... Słowo 'drzwi' dwa razy w jednym zdaniu się pojawiło. Ale i tak miniaturka bardzo mi się podobała. Pisz więcej Razz

.

kuszumai

Czemu nie wrzuciłaś tamtego drugiego? Wink

alicee

Bardzo sympatyczne Wink

Zgrabne, śmiszniutkie, przyjemne takie po prostu. Smile

Co do problemów z długimi zdaniami - aghrr, wiem coś o tym Evil or Very Mad

U ciebie nie raziło mnie to jakoś. Dopiero jak Caeles wspomniała, to sobie jeszcze raz przeczytałam, zwracając na to uwagę, no i faktycznie - czasem można by było coś pokombinować i pociachać co poniektóre. Ale nie jęczałam z bólu podczas czytania, więc jest dobrze. Wink

Caeles

Ja też na to aż tak nie jęczałam ;p
Ale postanowiłam lekko zwrócić uwagę, skoro już mi w oczko wpadło ;p

Ja sama dzielnie przyjmuje na klatę krytykę XDD
I uznaje, że inni też wolą wiedzieć co może EWENTUALNIE zgrzytać .. xD

Optymistka^^

Mi się bardzo podobało Smile

A co do przydługich zdań, również z tym walczę i jak na razie średnio mi wychodzi.
I ja tam długie zdania lubię Wink

Achillea

Optymistka^^

No właśnie o to mi chodzi!
Długie zdania są świetne, bo jest w nich akcja, cały czas coś się dzieje i powodują - przynajmniej w moim przypadku - że całe zdarzenie mam przed oczami.

Nati1313

Będzie ciąg dalszy? Twisted Evil

mantykora

pomysłowe. ogólnie OK.

Juny

A ja po świętach to miałam dość babek, więc obraz pobojowiska mnie zasmucił- oj, skąd ja to znam...
Bardzo pięknie poskładanie, żadnych wyrażeń nie wiadomo skąd, po polsku, jak Pan Bóg przykazał.

Rosalie Soiree

Mnie się strasznie podobało. Śmiałam się cały czas, gdy czytałam, co u mnie jest niezwykle rzadkim zjawiskiem. (: