Welka

Strzyga

Niestety, ale masz rację - tak jest zawsze i wszędzie. Nawet jeżeli dziewczyna akceptuje swoje ciało, to zawsze jednak wolałaby być szczuplejsza. Moja koleżanka dzięki takiemu podejściu przerobiła się na szkieletora.

bella

A potem lądują w szpitalach albo mają pretensje, gdy ktoś z rodziny chce im pomóc, bo nie mogą się pogodzić ze świadomością, że są chore Sad

Strzyga

Poważnie. Już jedna dziewczyna u nas w klasie była anorektyczką, teraz następna się wykańcza, za jej przykładem chyba, sic. Klątwa, czy co?

bella

Co one w tym widzą... uroku to im to na pewno nie dodaje, a lepiej też sie od tego nie czują...

Wredniak

Kultura masowa, kreowanie ideału kobiety jako chudej tyczki itd... A wszystko to jest tylko i wyłącznie spowodowane modą. Jak wszyscy wiemy w baroku modne były rubensowskie kształty.

A teraz ciekawostka; na podstawie badań prowadzonych w uniwersyteckich stołówka w Anglii lub USA odkryto, że kobiety jedzą kilkakrotnie mniej kaloryczne posiłki w towarzystwie mężczyzn, niż kobiet, podświadomie wysyłając nam sygnał o swojej atrakcyjności (mało jem=jestem szczupła=jestem ładna). Natomiast na posiłki facetów nie wpływało towarzystwo Wink

Mikka

Trochę paranoja, szczerze mówiąc

Strzyga

Czują - psychicznie. Przez jakiś czas.
W każdej z nas to siedzi, we mnie też.W wakacje chudłam nieprawdopodobnie szybko, bo spałam wtedy kiedy chciałam (od szóstej rano do pierwszej po południu) i jadłam wtedy, kiedy byłam głodna (czyli naprawdę rzadko), a całą resztę czasu spędzałam albo na bezsensownych spacerach (gdy nie było za dużo słońca) albo pisałam opowiadanie na Polcon (którego w sumie nie skończyłam, bo się jakoś nie chciało kupy trzymać) - osiągnęłam wtedy najmilszy stan duszy i ciała, jaki mi się przydarzył. I chociaż taki idealny tryb życia prowadziłam przez jedynie dwa tygodnie, kiedy siostra akurat była w dziczy, a mama miała dużo pracy i nikt na mnie nie zwracał uwagi, to niemal całkowicie zniknął mi brzuch i czułam się najszczęśliwszą osobą na świecie myśląc o tym, jak piękna i odmieniona pójdę do szkoły.
I co? I dupa. Ponieważ mam paskudny zwyczaj "zajadania" stresu i problemów, to przez tydzień tuż przed rozpoczęciem szkoły i pierwszy tydzień w szkole zdążyłam przytyć tyle, że wróciłam do poprzedniego wyglądu. I, niestety, choć pamiętam jak świetnie oczyszczona czułam się przez tamten wakacyjny post i jak doskonale wyglądałam, to wiem, że do następnych wakacji nici z czegoś takiego. Bo jak chodzę do szkoły, to nie jestem w stanie się nie stresować, a jak się stresuję, to nie jestem w stanie nie jeść, ani nawet jeść rozsądnie. Po prostu pochłaniam jak odkurzacz. A o tym, żeby spać w takich godzinach, jak mi odpowiadają, to w oczywisty sposób mogę zapomnieć.
Dobrym wyjściem dla mnie byłaby bulimia, ale niestety, nigdy nie umiałam zmusić się do wymiotów... Proszę się o mnie nie bać, to oczywiście żart Wink

Nie chciałabym mieć większych zaburzeń łaknienia niż już i tak mam.

A swoją drogą, żeby offtopa nie ciągnąć takiego całkiem... Welka kiedykolwiek spróbowała takiego dobrego, sprawdzonego postu? O chlebie, wodzie i sałatce? Bo ja wyznaję pogląd, że jeśli ktoś chce schudnąć, to niech się ucieknie do tradycyjnej głodówki - normalnemu, w miarę zdrowemu organizmowi nie zaszkodzi. A jeśli również nie pomoże, to znaczy, że taki ktoś zwyczajnie nie ma szans schudnąć i żadna dieta nic nie da.

Wredniak

Strzyga

Oczywiście, że są, ale patrzę na Welkę (i resztę świata) przez pryzmat własnego patologicznego lenistwa. Powiedz szczerze, wyobrażasz sobie zielarkę robiącą pompki?
Ja ze sportem specjalnej styczności nie mam, ale na pewno wolę pograć w siatkówkę niż robić któreś z miliona IMO bezsensownych ćwiczeń na płaskie cośtam. Rzygać mi się chce, jak muszę w ramach rozgrzewki robić brzuszki czy przysiady.

Mikka

Wredniak

Ja kontroluje swoją wagę od kilku lat w jeden sposób... zawsze i wszędzie poruszam się na własnych nogach (chyba, że potrzebuje się dostać na drugi koniec miasta w 10 minut). Miewam napady obżarstwa i czasem wieczorem potrafię pochłonąć z 10 kromek, bo nie mogę trafić na tego "smaka" co mnie męczy. A mimo to mam tylko lekką nadwagę... (niektórzy twierdzą, że to nie nadwaga, ale ja mam kompleksy)

EDIT: Bo ćwiczenia są BEEEEEeee Wink

Strzyga

Niestety, mnie takie długie spacery utrzymują w dobrej formie i kondycji ogólnej, ale za cholerę nie wpływają na figurę poza stopniem bardzo, bardzo ogólnym.
A, wbrew poglądowi Mikki, nie ma takiego zestawu ćwiczeń, który by mi odpowiadał. NIE MA. I prędzej umrę, niż zacznę jakieś ćwiczenia uskuteczniać. Poza tym, one też mają sens tylko w zestawie z tzw. racjonalną dietą, a nie przypominam sobie czasów, kiedy moją dietę można było takową nazwać...

alicee

No to ja też się podzielę swoimi doświadczeniami związanymi z odchudzaniem. Smile

Najgorzej jest się odchudzać wtedy, kiedy jesteś piętnastolatką obdarzoną matką z drobną paranoją na tym punkcie. Moja mamusia stwierdziła parę miesięcy temu, że jestem za gruba i muszę schudnąć. Nakazała codzienne ćwiczenia, zakazała jedzenia słodyczy, kolacji, smażonego, ziemniaków, płatków śniadaniowych, czegokolwiek z kukurydzą w składzie ( bo ponoć dla mojej grupy krwi jest ona szczególnie tucząca). Ja, podobnie jak Strzyga, za ćwiczeniami nie przepadam. Jak już coś, to mogę biegać (jedyna rzecz, z której mam 5 i 6 na wfie ^^). A durne brzuszki i "na-talie" mnie wpieniają i osobiście uważam, że są tak idiotycznie monotonne, że można zwariować od nich. A tu codziennie mama się pyta, czy zrobiłam już sto brzuszków (potem miało być już 200, be efektów nie zaobserwowano), ciągle wyszukuje mi jakieś nowe idiotyzmy na temat odchudzania... I jednocześnie mówi, że diety i odchudzanie są bez sensu, że trzeba trwale zmienić nawyki żywieniowe i ćwiczyć. Załamałam się, bo jakiś czas mogłam się tak pomęczyć, ale na dłuższą metę chyba bym się zabiła. Skończyło się tak, że schudłam 4 kg (tylko! Sad

), które najwyraźniej przekształciły się w cholernie niską samoocenę, jeśli chodzi o figurę. Teraz muszę walczyć z nią i z efektem jo-jo, który się pojawił z tej przyczyny, że w roku szkolnym zupełnie nie mam czasu, żeby ćwiczyć tyle, co w czerwcu i w wakacje.

Dasha

Nie zamartwiaj się Alicee Wink

Mama na pewno chce Twojego dobra, ale ciut przesadza Wink

Najważniejsze to żebyś dobrze się czuła w swoim ciele i ze sobą Wink

Jeśli nie możesz przekonać mamy że nie chcesz wykonywać jej poleceń, to zmień formę ruchu na coś co lubisz, np. basen, spacer, jazda na łyżwach Wink

Poza tym jesteś jeszcze młoda, Twoje ciało się zmienia, jego potrzeby także. A myślę że ciągły nadzór mamy spowoduję odwrotne do zamierzonych rezultaty...nie daj Bóg dostaniesz takiej paranoi jak Welka Wink

kuszumai