ślub, dzieci czyli "i żyli długo i szczęśliwie"

dorka

Wspaniale, jako niepoprawna romantyczka uwielbiam historie które kończą się happy endem.

Przeniesione z "Ślub"

Ressa

Ja jako że sama preferuje życia na tzw 'kocią łapę', śluby wcale nie kojarzą mi się z happy endem, raczej z uwiązaniem, śmierdzącą pieluchą i roztytą babą. Confused

Przepraszam jeśli uraziłam wytrawne mężatki.

Katarzyna

a historie "i żyli długo i szczęśliwie..."

Ressa

Żyć 'długo i szczęśliwie' mogą stosować jakieś niesamowite antykoncepcyjne czarowidło i przeżywając równie niesamowite przygody. Laughing

alicee

Resso, nie obraź się, ale co ty teraz jesteś w stanie powiedzieć o życiu na kocią łapę czy o skutkach małżeństwa? Większość kobiet jest tak zaprogramowana, że wcześniej czy później po prostu chce mieć dzieci i rodzinę, co nie ma najmniejszego związku z żadnymi "roztytymi" babami. A w każdym razie mieć nie musi. Moja mama ma lat czterdzieści, trójkę dzieci i choruje na tarczycę - bynajmniej nie jest roztyta. Bardzo zadbana z niej kobieta i chyba nie wygląda na swój wiek. Podobnie jest z wieloma matkami moich koleżanek. Nie wydaje mi się, żeby były jakimiś szczególnymi wyjątkami od reguły.

Pieluchy z samego założenia są śmierdzące, a opieka nad bobaskami cokolwiek uciążliwa, ale to bardzo dziecinne zakładać, że dzieci to niech inni robią, a my będziemy wiecznie żyć. Bo nie będziemy.

Wolha jest postacią literacką i przyznam się szczerze, że ja jednak wolę sobie nad książką popłakać, niż żeby się happy end wszędzie pojawiał. Byłoby też dla mnie cokolwiek idiotycznym, gdyby nasza wiedźma powiła jakieś dzieci - bo to nie jest Saga o Ludziach Lodu, żeby o pokoleniach czytać. Ale nie mieszajmy fikcji z rzeczywistością. Przyjemności płynące z życia z dnia na dzień z biegiem czasu po prostu tracą smak. I wtedy przydaje się coś konkretniejszego i trwalszego. Nie wiem, czy obraziłaś Resso jakieś wytrawne mężatki, bo minie zapewne sporo czasu, zanim się takową stanę (jeśli w ogóle, ale jak wiadomo "każda potwora...", więc może jednak Wink

), ale przede wszystkim mi się przykro zrobiło - bo czarną nam rysujesz przyszłość Sad

Naprawdę planujesz nigdy za mąż nie wychodzić? A jeśli wyjdziesz, to się roztyć i stracić całą radość życia, bo jesteś "uwiązana"? To chyba nie na tym polega... Jasne, że jesteśmy jeszcze bardzo młodociane i osobiście planuję zrobić całą cholerną gamę głupot, zanim w ogóle pomyślę o jakimś potomstwie - ale, dobry Borze, toż to nie żaden koniec, to dopiero początek! Żyje się całe życie (yeah, whole of that, I mean it! ), a nie tylko do dwudziestki...

dorka

Villka

Odezwie się moje Biol-chem-fizyczne ja: jedynym celem jaki postawiła przed nami natura powołując nas do życia to przekazanie własnych genów dalej.
Nie ważne kiedy się na ten krok zdecydujemy - jeżeli się nie rozmnożymy przepadną cechy naszego DNA - kto wie, może właśnie w Twoim materiale genetycznym jest zalążek potrzeby rozwinięcia za tysiące lat nowego organu, albo szóstego zmysłu?

Nie rozmnażając* się popełniamy zamach na swoje człowieczeństwo - jest to może suchym, naukowym faktem, ale jest prawdziwe...

Kurcze, mnie też nie pociąga idea ślubu. Nie chcę brać sobie męża/żony - zarówno z punktu widzenia prawnego jak i religijnego. Jedno, że jestem zachowawcza, drugie, że nie chcę w imię tradycji przysięgać czegoś przed siłą wyższą w którą nie wiem, czy wierzę. Tyle.
Nie znaczy to, że nie chcę się z kimś związać, ani, że będę traktować związek bez papierka mniej poważnie.

Może kiedy spotkam swojego potwora punkt widzenia mi się zmieni?
Ja jestem otwarta na propozycje, trzeba tylko mieć przekonujące i sensowne argumenty.

Z tego co zauważyłam instynkt macierzyński włącza się nawet tym dziewczyną, które deklarowały, ze do trzydziestki dzieci mieć nie chcą - z koleżankami podejrzewamy, że to wina sabotujących nas hormonów Razz

: kiedy jesteśmy zakochani nasze ciało produkuje w różnym natężeniu różniste hormonki, one sprawiają, ze czujemy euforie i szczęście. Do tego bezpieczeństwo jakie zapewnia nam partner... i to wszystko jest bodźcem do aktywowania drzemiących w nas potrzeb - pociąg seksualny jest jakby wabikiem, który przygotowała dla ludzi natura, by wciągnąć ich w pułapkę i zachęcić do tworzenia nowego ogniwa łańcucha życia. Smile

Innymi słowy: instynkt macierzyński szybciej odczuwają dziewczyny zakochane, będące w stałym związku. Smile

I nie ma w tym nic złego.
Jakby nie było: kobiety wymiatają! W 9 miesięcy tworzą nowego człowieczka Smile

*Przez chwilę dumałam, co miałaś na myśli, mówiąc nagle o rozmrażaniu ^^ - alicee
- cudnie alicee xP Dziękować za poprawienie i przyznać muszę, że zafundowałaś mi wybuch nieposkramianego śmiechu Very Happy

Och, jak ja cudnie potrafię pisać, och...

alicee

A jeszcze dodajcie do tego, że małe dzieci są takie cudne... ^^ Ja wiem, trudne, męczące i mordercze, ale... takie cudne! Ostatnio byłam z moją matulą w galerii i natknęłyśmy się na wózek z zawartością. Powzdychałyśmy sobie, po czym moja mama doszła do wniosku, że jakby opieka nad młodym nie kosztowała tyle kasy, to by sobie zrobiła teraz czwarte Laughing

I szczerze mówiąc, ja się zastanawiam, czy to by nie wyszło na dobre wszystkim... Mama by się miała czym zająć, moja siostra by trochę dojrzała (będąc najmłodszą cały czas zgrywa totalne dziecko, mimo że dwanaście lat zaraz skończy Confused

), w ogóle wszyscy by się trochę pomęczyli z wrzeszczącym ciągle potworem i od razu wszelkie codzienne kłopoty straciłyby na znaczeniu Wink

... A ja bym się mogła nauczyć jak się takim potworkiem posługiwać, kiedyś mi się ta wiedza przyda Wink

To jest całkiem dobry pomysł. Chyba zrobię sobie rodzeństwo Very Happy

- jadę zaraz na dziesięć dni tylko z mamą, to będzie okazja pogadać porządnie... Wink

Ressa

Wybacz Alicee, nie chciałam urazić twojej mamy. Po prostu trzeba pamiętać że mam dopiero 14 lat i nie rzadko zdarza mi się palnąć jakąś głupotę, na szczęście z wiekiem coraz rzadziej.
Bynajmniej nadal obstaje przy swoim. Żyć szczęśliwie można bez ślubu, wydaje mi się że nawet jest lepiej, ludzie wiedząc że rozstanie w takim momencie jest tak łatwe bardziej się starają a ci którzy jednak nie są pewni co do swojego związku nie są przytrzymywani przez przysięgę małżeńską.
Co do dzieci mam sprzeczne uczucia, z jednej story miło byłoby dopatrywać się w swoim potomku własnych cech ale gdy pomyśle o wszystkich dzieciach w domu dziecka, czy nie lepiej zająć się tymi dla których los nie był tak łaskawy niż, za przeproszeniem, namnażać?
Poza tym na razie, dzieci do 7 roku życia napawają mnie strachem i niekiedy niesmakiem. Laughing

Villka

alicee - jaka z Ciebie intrygantka Cool

Proszę - alicee jest przykładem dziewczyny, która nie potrzebuje żadnych bodźców i żyje w zgodzie ze swoim zegarem biologicznym Smile

Mi jest bliższy punkt widzenia Ressy (odnośni powyższego posta Ressy) - z domu wyniosła, że ślub nie jest jednoznaczny z miłością: rodzice rozwiedzeni i napięte stosunki miedzy nimi panują.
Też sądzę, że i bez ślubu można sobie życie nieźle urządzić i wcale to nie musi oznaczać, że nie traktuje związku poważnie (wiem, powtarzam się).
Do macierzyństwa nie dorosłam - przeraża mnie. Szczególną trwogę zaszczepiają we mnie te małe kluski, które jeszcze nie potrafią mówić: boję się, że zrobię im krzywdę (bo one nie mogą mi powiedzieć co się im dzieje...), nie potrafię się nimi zajmować, ani mnie do tego nie ciągnie.
Nie jestem dość odpowiedzialna, by zajmować się sobą, a co dopiero nowym, małym i bezradnym człowiekiem. Confused

Wolę starsze dzieci - można się z nimi pobawić, można opowiadać historie, można oglądać baje i one nie powiedzą "wiedźmy nie istnieją" kiedy będziesz tłumaczyć, że to zielsko, które usycha w twoim pokoju na parapecie to składnik eliksiru - dzieciaki raz dwa załapią, że im się proponuje zabawę na granicy między rzeczywistością, a fantazją Smile

I tak nie lubię być za kogoś odpowiedzialna...

Brrryyy...
Kolega mi jakiś czas temu powiedział, że to wszystko co przed chwilą wymieniłam kwalifikuje mnie na dobrą matkę w przyszłości...
Well. Może. Nie wiem.

Tez myślałam, że dzieci mieszkające w sierocińcach czekają na kogoś... A tych ludzi jest tak mało...

alicee

Ressa

Mało, ale nadal są.

Melody

Mnie akurat małe dzieci nie przerażają, chociaż czasami mam już dość.
Będąc w posiadaniu małego rodzeństwa, muszę być przygotowana na wszystko.
Dzisiaj przeżyłam szok, bo dowiedziałam się, że moja koleżanka ma adoptowanego brata. Nie to, że to cokolwiek zmienia, raczej chodzi o to, że ona nie daje nic po sobie poznać. Podziwiam jej rodziców za to, że podjęli się tego, niełatwego zresztą, zadania.

kuszumai

Mi się konkubina zawsze kojarzy z pijaczką - nożownikiem. Za dużo Faktu czytam...

dorka

Dziewczyny, jeśli zbyt bezpośrednie wypowiadanie się na temat rodziny nie obraża uczuć innych ludzi, każdy ma prawo do mylnych, młodocianych myśli, wypowiedzi i przekonań. Najczęściej jest tak, że zagorzałe przeciwniczki typowej rodziny odnajdują się w niej najlepiej. Kiedyś same się o tym przekonacie. Na każdą bowiem przychodzi czas. Nie wcześniej to później.
Ja na przykład w podstawówce myślałam, iż w wieku 30 lat należy odejść z tego świata, bo człowiek jest strasznie stary. Przekonania zmieniają się z wiekiem, więc wszystko przed wami.