Stephenie Meyer - Saga Zmierzchu

Strzyga

Mnie się bardziej Pattison podobał jednak w HP jako Cedrik. Taki naturalny, ładny chłopiec. A na Edka to go tak umalowali, że szkoda gadać... Shocked

Chociaż nadal wyglądał nieźle Twisted Evil

Nie wiem, jak oni zrobią KwN, żeby ludzie nie wyszli masowo w połowie filmu - wyprowadźcie mnie z błędu, jak coś, ale KwN się przecież w większości składa z depresji Belli, prawda?!

Lily

Ale depresja Belii była zabawna. Very Happy

Śmiałam się cały czas jak to czytałam szczególnie momenty jak Bela dusiła się/umierała jak usłyszała imię Edzia Twisted Evil

A ja tam wolę Pattison jako Edka, w HP był jakiś dziwny (w zmierzchu też ale w HP bardziej xD)

Dasha

kuszumai

M........ szkoda, że tak nie było bo wtedy Edzio otruł by się bellą i skończyłaby się era zmierzchu (i mojego płaczu) Smile

sally

Panna Rumiana

Wyssał jej trochę krwi razem z jadem jedynego-porządnego-wampira i w drugiej doszedł do wniosku, że to chyba nie to i zwiał Very Happy

Dasha

Jednak to nie ten smak Very Happy

I w długą....może jednak miał trochę rozumu?

Panna Rumiana

Może... ale zatęsknił po długiej rozłące za... jej zapachem. rrrhomątycznie Very Happy

Strzyga

Twoja teza "to jednak nie to" jest świetna Very Happy

Panna Rumiana

dzięki... niestety długo dochodził do tego wniosku... a i tak później do niej wrócił.

magini

Z wszystkich wypowiedzi można wywnioskować, że Zmierzch jako nowatorski romans z wampirem i na dodatek światowy bestseller to książka o postrzeganiu świata zewnętrznego za pomocą zmysłów.

Po pierwsze wzrok. Brokatowe wampiry, które świecą na słońcu (może przez promieniowanie UV) - oczy bolą strasznie. I te opisy. A w filmie te nagie torsy. A jeszcze gdy weźmiemy pod rozważanie twórczość aŁtorek i ich skrupulatność w przedstawianiu szczegółów anatomicznych... Nic tylko krzyczeć "Ratunku!!!!! Oślepłam!!!!!"

Po drugie słuch. Mam tu na myśli głównie dbałość o walory muzyczne książki. Jeżeli takie coś kiedykolwiek istniało, to pewnie w tylko w Zmierzchu. Mowa tu oczywiście o "cudownym" Edwardzie i jego me(ga)lomanii. Chłopczyna wykazał wiele rozmaitych talentów, a jednym z nich jest przepiękna gra na fortepianie niczym młody bóg, niech będzie dla przykładu i poprawności mitologicznej, Apollo. Dzięki kreatywności pani SM wiele dziewcząt nie do końca zorientowanych w tematyce kultury wyższej miało okazje zapoznać się z tytułem utworu fortepianowego Clair de Lune (dzięki filmowi nawet usłyszeć). Aż się boję myśleć, co te panienki słyszały w otchłaniach swych wyobraźni podczas czytania fragmentów o kołysance Belli - może coś podobnego do łagodniejszych piosenek Dody. Chyba, że obejrzały najpierw film. Wtedy nie musiałyby wysilać się, wystarczało przypomnieć scenę.
Ponownie włączając do rozważań fanfiki.. Nieeee. AŁtorki ponownie dbały o oprawę dźwiękową: te urywane zdania, te znaki interpunkcyjne, te przeciągane samogłoski. Wszystko to składa się na przerażającą całość, która zmusza do zatkania uszu, by zagłuszyć cudze głosy w głowie, najprawdopodobniej świadczące o początkach schizofremii. Nawet dotknęło to już Bellę - nawiedzający ją głos Edzia.

Skoro wspomniałam o dotykaniu, to przejdę do zmysłu dotyku. Lodowaty dotyk marmurowej skóry wampira. Te wszystkie gesty lub ich brak, będące dowodem na wielkość i szczerość uczucia (szkoda, że nie nienawiści). Dotyk ust podczas omdlewającego pocałunku. Rzucanie się Isabelli na Edwarda - jakież te imiona rodem z telenoweli - by wampir ją wz... wzmocnił duchowo i fizycznie. Rzucanie się Edwarda na Isabellę, być może wybrakowane w podtekstach, lecz jakże szlachetne, bohaterskie i podkreślające motyw damy w opresji i rycerza na białym rumaku, czy raczej w srebrnym volvo. Samo pełne ominięć, czarnych dziur i białych plam "Przed świtem", na dodatek z siniakami i pierzem. Te puste miejsca podziałały jak katalizator na egzaltowane imaginacyje ałtorek, które zaczęły wypełniać, na nieszczęście świata doczesnego, te dziewicze obszary swoimi wizjami. Niestety wręcz specjalizujące się w "dotyku".

Odchodząc od tego jakże "absorbującego" tematu, postaram się zwrócić uwagę szanownych użyszkodniczek na przedstawieni zmysłu smaku. Począwszy od smaku jedzenia zwykłych śmiertelników, a skończywszy na smaku jedzenia wampirów. I tak, te wszystkie potrawy gotowane przez Bellę, akcja dokarmiania ojca, rozważania, jakim cudem wampiry mogą być tak dobrymi kucharzami nie próbując efektu końcowego - i natychmiastowa odpowiedź: dobrodziejstwo programów kulinarnych. Te problemy natury filozoficznej, czyli jak smakuje normalne pożywienie dla wampira (ze wspaniałą próbą męstwa Eduarda - przełknie lunch, czy nie przełknie), a następnie fizjologicznej - w jaki sposób to połknięte jedzenie wydalić. No i oczywiście ulubione danie vampyra Edzia, krew Belli z morfiną, które jednak nie było tym czymś (bezwstydnie korzystam z tezy Panny Rumianej). No i oczywiście najmniej ulubione danie Belli w ciąży, gorący kubek Knorr dla wampirów. Wszystkie witaminki i mikroelementy dla dobrego rozwoju płodu.

Na koniec, na deser, by się delektować najbardziej eksponowany w książkach SM zmysł węchu. Zapach. Wyłącznie krwi. Może ewentualne dyskretne wąchanie się Belli pod pachami, czy aby jej spocony zapaszek nie uraził Eduarda. I oczywiście woń wrogości pomiędzy wampirami, a wilkołakami - zapach ciała formą znaczenia terytorium. Krew. Bella, będąc jeszcze człowiekiem, określiła woń krwi jako podobną do zapachu rdzy i soli. Nie komentuję... Znów dla wampirów krew ludzi raz pachnie identycznie, raz ma różne bukiety zapachowe... Może to zapach feromonów, hormonów, czy czegoś podobnego? Z kolei ciecz wypełniająca żyły Belli ma woń niezwykłą, którą nawet jej najlepsza przyjaciółka Alice określiła jako cudna, taką frezjową, taką kwiecistą. Niczym odświeżacz powietrza. Zapach doprowadzający Eduarda do szaleństwa z żądzy... krwi. Której jednak nasz miedzianowłosy vampyr dzielnie opierał się aż do końca.

Reszta jest milczeniem. Proszę wybaczyć mi słowotok.

Strzyga

Całkiem zgrabnie napisane Very Happy

sally

magini- wow, analiza powalająca wręcz na kolana... ale jak tu się nie zgodzić?? Wink

kuszumai

A bo tak: Edzio smaruje się brokatem by świecić, a Len je rzepę z rzepakiem i sam świeci ( rzepak to roślina oleista - naturalny tłuszczyk! ) Very Happy

Północnica

Magini, podziw. Odwaliłaś naprawdę kawał dobrej roboty! Shocked

Ze swojej strony jeszcze dodam, ze Zmierzch ze strony psychologicznej bazuje na marzeniach, fantazjach seksualnych i lękach młodych dziewczyn (jeśli wypociny Meyer przeczytał jakiś chłopak, to albo dlatego, że założył się o dużą sumę, że to zrobi, albo dlatego, że jest stuprocentowym gejem), które w tym wieku, nie oszukujmy się, przygotowują się psychicznie do poszukiwań "defloratora". Rolling Eyes

Stąd te opisy zapachów - bo marzy im się zapach męskich hormonów płciowych, stąd ta muzyka - bo szukają kogoś wrażliwego, stąd też ta niezwykła uroda opisywanych facetów (tłumaczyć czemu? Bo kobieta poszukuje zdrowego partnera do machnięcia dzieci, nawet jeśli nie jest tego świadoma), stąd też piękne samochody, czyli dowód zaradności życiowej mężczyzny. A smaku już nie będę tłumaczyć, same sobie dopowiedzcie. Twisted Evil

No i walka między dwoma silnymi, zdrowymi samcami o kobietę, jak za czasów jaskiniowców, to takie dla nich podniecające... Niedopowiedzenia w scenach łóżkowych autorka wprowadziła rozmyślnie, żeby brutalną prawdą nie psuć podniosłych marzeń wzdychających do Huana Eduardo Hose małolat. Każda sobie dopowie to, co jej odpowiada i wszyscy są zadowoleni, a Meyer nie musi pokazywać braków w swoim warsztacie twórczym. Cała ta seria na seksie bazuje i tylko dlatego odniosła sukces, że małolaty podczas burzy hormonalnej lubią czytać o współżyciu, ale tylko takim opakowanym w podniosłe słowa i pełen "romantyzm". Czyli przedłużenia bajek o księciu z bajki w lśniącej zbroi na białym koniu, bez dbania o zbędny realizm jak to, w jaki sposób po drodze do zamku z uwięzioną królewną książę chodził do wygódki w całym tym żelastwie.

No i powód, dla którego mało która dorosła kobieta zawraca sobie głowę Zmierzchem i spółką - bo już miała samca i wie, że faceci zachowują się raczej jak trolle, a nie jak gejowski Juan Eduardo Jose. Kto widział wrażliwego, ślicznego faceta zgadującego w mig życzenia swojej ukochanej, dodatkowo nadzianego? Chyba musiałby być transwestytą, żeby rozumieć dogłębnie zachcianki kobiety.

Tyle by powiedział Freud robiąc swoją psychoanalizę - lecz pamiętajmy, że jemu się wszystko tylko z jednym kojarzyło. Twisted Evil

Forumowy gabinet psychologiczny - reaktywacja!