Anne Rice i jej Kroniki Wampirze

Caeles · Wysłany: Wto 8:48, 02 Mar 2010 Temat postu:

to była zasadniczo moja pierwsza seria o wampirach jaką czytałam.. hen hen lata temu.
niedawno Rebis mnie rozpieścił na nowo zabierając się za wydawanie tego, dzięki czemu udało mi się w końcu skompletować całą serię.

ja książki z tej serii odbieram jako bardzo nierówne. świetne i oryginalne przeplatają się z historiami niewartymi nawet papieru na którym je wydrukowano.
Np Merrick od strony fabularnej to dla mnie jakaś pomyłka. Pani Rice przeszła już samą siebie. Chyba bardziej dobijający był tylko VIttorio.

Lestat był cudowny, dopóki nie znalazł Boga, Louis zawsze był nierówny psychicznie i nadwrażliwy. żal mi było Claudii, słodka mała socjopatka.

Rosalie Soiree

Mnie, w przeciwieństwie do większości z was, jak rozumiem, zachwycają powieści tej autorki. Przeczytałam wszystko, co tylko byłam w stanie dostać w swoje łapki. W tym wspominaną wcześniej trylogię "Śpiąca królewna". Co prawda ma dość trudną prozę, porównywalną do Tolkiena, ale to nie przeszkadza mi jej twórczość wielbić. (:

Kometa

Jeśli chodzi o Rice w całości przeczytałam tylko Wywiad z Wampirem. Lestatowi nie dałam rady, a na półce stoi jeszcze smutna Królowa Potępionych nie tknięta nawet palcem...

Wywiad był ok, co nie zmienia faktu, że postać Louisa irytowała mnie do granic możliwości. Claudia w sumie też. A kiedy pojawił się Armand to miałam ochotę przebrać się za pindę Buffy i pójść mordować wampiry. Poza tym już wtedy odniosłam wrażenie, że styl Rice jest dla mnie zbyt ponury. Tak, ponury to dobre słowo.

Lestat mnie zmęczył. Po jednej trzeciej książki dałam sobie spokój, ALE obiecałam sobie, że wrócę do tej lektury. Drażni mnie narracja, natłok pseudofilozoficznego bełkotu, emo fazy wampirzego bohatera, jego homoseksualne zapędy, dużo przygnębionego pieprzenia, a mało konkretów i akcji. Nie wiem, może to się później zmienia, ale to co zaserwowano mi na początku wystarczyło żeby książka poszła w odstawkę na dłużej.

O Królowej nic nie napiszę, bo nie czytałam pomimo, że posiadam. Uparłam się czytać te książki w określonej kolejności i niestety Królowa musi poczekać aż zmęczę Lestata.

Ja absolutnie nie skreślam tej autorki, pomimo że moje postępy w czytaniu jej książek są tak żałosne. Ale muszę dać sobie czas, to nie jest do końca mój klimat.

sally

a ja w sumie zaczęłam dość niekonwencjonalnie... jako, że nie przepadam za Louisem- po filmie Smile

- to ominęłam "Wywiad z wampirem" i zaczęłam od "Wampira Lestata"... i zakochałam się w Lestacie... przez całą książkę wyobrażałam sobie, że to Stuart Townsend czyta dla mnie tę książkę tym swoim fantastycznym głosem.... ale to by było na tyle, jeżeli chodzi o zachwyty z mojej strony... w tej chwili utknęłam na "Królowej Potępionych"... i przebrnąć przez to nie mogę!... nie umiem nawet do końca powiedzieć, co jest nie tak z tą książką... chociaż jest taki plus, że jest w niej więcej Mariusa, którego ubóstwiam najbardziej... zaraz po Lestacie Wink

Villka

Wijara

Louis zawsze bardzo kojarzył mi się z zabójczo podobnym do niego pod względem wszystkiego oprócz wyglądu znajomym, którymi mi sagę polecił i także się w pewien sposób z wampirem utożsamiał- znajomy także zwie się Louis Wink

I nie uważam, żeby książkowy Louis był imoł. Miał zrytą emocjonalność, to fakt. Męczył, to fakt. Ale nie powiecie mi chyba, że nie miał ku przeżywaniu powodów.

gocha_ch

Muszę przyznać, że nie przeczytałam ani jednej książki tej autorki w całości….
Kilka razy zaczynałam ale te wszystkie jej opisy szybko mnie zniechęcały….
To nie dla mnie…
A żałuje bo tematyka jak najbardziej mi odpowiada Very Happy

Villka

Też miałam kilka podejść do "Wywiadu z Wampirem" i też czytać nie mogłam, bo chociaż te opisy nie były torturą na miarę Tolkiena, to jednak przynudzały.
Ale przeszłam i poszło Wink

Doprawdy, jeżeli nie Kroniki Wampirze to Dzieje czarownic z rodu Mayfair!
Polecam - bardzo mi się podobało.

Anne Rice potrafi odgrzać stare schabowe tak, że smakują jak wykwintny befsztyk. Very Happy

Znaczy...
Bardzo oklepane schematy fabularne przestawia świeżo i rzuca na nie nowe, ciekawe - półmHroczne - światło Wink

Nie czytałam "Przebudzenia Śpiącej Królewny", ale moi znajomi - i fani Rice - twierdzą, że to najlepszy pornol jaki czytali xD Więc sama nie wiem... Ma ktoś na ten temat jakieś zdanie?

sally

ja zaczęłam czytać "Przebudzenie..."... i jakoś nie skończyłam Razz

ale to akurat z powodu braku czasu- sesja, obrona licencjatu... a potem byłam tak zajęta, że przez dwa lata nie udało mi się do tego wrócić... Smile

aczkolwiek... nawet mi się podobało... takie trochę (nawet bardzo!) inne ujęcie znanej baśni... no i trochę zakrawa o sado-maso Wink

gocha_ch

Tolkiena to ja akurat przeczytałam sporo książek.

A „Przebudzenie Śpiącej Królewny” w ogóle mi nie podeszło.
Kilka stron i koniec...

mroczna88

Anne Rice odkryłam dawno, dawno temu, w odległej galaktyce. Koleżanka podrzuciła mi "Wywiad". Zraziłam się nieco, bo Louis był tragiczny, ale za to bardzo podobał mi się Lestat i styl autorki. Nie widzę u niej specjalnych dłużyzn, czy też opisów. Może dlatego, że czytałam to z przyjemnością?
O ile "Wywiad" był średni, o tyle "Wampir Lestat" całkowicie podbił moje serce. Scena z wilkami była tak realnie opisana, że dosłownie miałam ją przed oczami. Jedynym co mnie irytuje, to sceny z Nicolasem i Gabrielą (kazirodztwo). Postacie są niesamowite - Mariusz, Magnus, Armand... Ahhh... I prawie w ogóle nie ma tu Louisa Very Happy

"Królowa Potępionych" została zjedzona szybko i z przyjemnością. Nigdy nie spotkałam się z taką wizją wampiryzmu, z takim pochodzeniem. Wciąż jestem zachwycona i nie sądzę, by kiedykolwiek mi to przeszło. Historia bliźniaczek bardzo mi się podobała.

Niestety, wszystko co dobre kiedyś się kończy. Następna wydana książka po "Królowej" była jednym z najgorszych chłamów, jakie czytałam. Pomysł idiotyczny, bohaterowie jeszcze gorsi, stracili swój urok. Sięgałam po dalsze, ale po kilku stronach rzucałam. Nie ma sensu niszczyć sobie nerwów.

Jeśli chodzi o Śpiącą Królewnę, to chciałam się zabrać, bo S&M zawsze mnie interesowało. Jednak było to niestrawne, niesmaczne i w żaden sposób nie oddziaływało na wyobraźnię.