Ewa Białołęcka - Kroniki Drugiego Kręgu

Mikka

1. Tkacz Iluzji

Jest samotny, nie słyszy i nie mówi, ale jest za to obdarzony zdolnościami po stokroć potężniejszymi: potrafi tworzyć materialne iluzje. Siłą woli może wyczarować jabłko, ptaki, groźne potwory i... samego siebie. Jego jedyny przyjaciel to smok, razem zgłębiają tajemnice świata wykreowanego przez Pierwszą Damę polskiej fantastyki, Ewę Białołęcką.

Za opowiadanie "Tkacz iluzji", na kanwie którego powstała niniejsza opowieść, autorka dostała prestiżową nagrodę im. Janusza A. Zajdla i przebojem wdarła się do polskiej literatury.

1.1 / 1.2. Naznaczeni błękitem

W Lengorchii każde dziecko może urodzić się obdarzone magią. Ale nawet magowie bardzo rzadko przyjaźnią się ze smokami.

Kamyk tworzy iluzje, Jagoda czyta w myślach, Nocny Śpiewak przekształca materię, Promień włada ogniem. Wszyscy są magami, lecz dla jednych talent oznacza awans na społeczne wyżyny, dla innych zaś obciążenie, gdyż za potęgę najczęściej płaci się słono. Jagoda odczuwa swoje naznaczenie jako przekleństwo, które odebrało jej miłość matki. Dla Nocnego Śpiewaka magiczne zdolności są przepustką do świata z marzeń, gdzie nikt nie jest głodny. Natomiast Zwycięski Promień Świtu za sprawą posiadanych mocy zostaje zdegradowany z uprzywilejowanej pozycji księcia do zwykłego chłopca, który sam musi sobie radzić zarówno z groźbą utraty życia, jak i z wiązaniem sznurówek. Kiedy wreszcie kapryśny los połączy gromadkę „naznaczonych magicznym błękitem” więzami przyjaźni, można się spodziewać wydarzeń nadzwyczajnych, zwłaszcza że towarzyszem jednego z nich jest futrzasty smok.

2. Kamień na Szczycie

Po ucieczce od starych mistrzów, którzy próbowali nimi zawładnąć, grupa chłopców obdarzonych potężnymi zdolnościami magicznymi osiada na Jaszczurze, jednej z wysp Smoczego Archipelagu. Ukrywają się w krainie fantastycznych stworów, smoków, lamii i syren, tworząc Drugi Krąg, konfraternię magów związanych przyjaźnią i niechęcią do nauczycieli, którzy sprzeniewierzyli się powołaniu. Ich towarzyszką i młodzieńczą miłością staje się Jagoda, dziewczyna o równie dużym talencie, która jak oni musi ukrywać się przed wysłannikami Zamku Magów.

Przyjaciele dorastają i z czasem izolacja zaczyna im ciążyć, bezpieczeństwo zmienia się w nudę, pojawiają się zarzewia pierwszych konfliktów. Co gorsza, okazuje się, że świat też nie do końca o nich zapomniał i spokój baśniowej wyspy może zostać szybko zburzony.

3. Piołun i miód

Wyprawa w niezwykły świat puszcz Ogorantu, baśniowej magii i dworskich intryg, które są groźniejsze od leśnych bestii.

Jak to zwykle bywa, zaczęło się od jajka. A konkretniej od kłótni nad jajkiem. Obrażony Winograd ucieka od przyjaciół, po czym zostaje poturbowany i uwięziony przez leśnych zbójców. Przyjaciele ruszają mu na pomoc, a kolejne wypadki popychają ich coraz głębiej w puszczę Ogorantu, którego mieszkańcy wciąż bardzo dobrze pamiętają wojny z Lengorchią i obawiają się magii. Okazuje się jednak, że nawet pośrodku dzikiej puszczy, w Mieście Na Drzewach, młodych magów odnajduje posłaniec ogoranckiego władcy. Przyjaciele Kamyka zostają uwikłani w politykę oraz wojnę, toczoną przez Northland z najeźdźcami z północy.

*w przygotowaniu*4. Czas Złych Baśni (przybliżona data wydania: 30.11.09)

Wojna, toczona przez Northland z najeźdźcami z północy, przybiera coraz groźniejszą postać. Czy Lengorchia oficjalnie wesprze Northland, czy też obierze drogę biernej obserwacji? Politycy mówią, czas płynie i zdaje się, że tylko mała grupka lekceważonych „młodych” zdaje sobie sprawę, iż wrogowie nie zadowolą się jedynie Northlandem i zechcą sięgnąć po ich ojczyznę. Przyjaciele Kamyka muszą zdecydować, czy będą używać swoich magicznych talentów do ratowania życia czy do jego odbierania.
Na scenę wracają lengorchiańskie smoki. Czyż jest coś groźniejszego od tej żywej, latającej machiny do zabijania? Chyba tylko bardzo rozgniewany Władca Ognia.

Mikka

Bardzo lubię tę serię. Zaczęłam ją czytać już parę lat temu i zawsze mi się podobała. Chociaż powiem szczerze, że początkowy główny bohater (gdy czytałam Tkacza Iluzji): Kamyk, nudził mnie straszliwie. Już wolałam Pożeracza Chmur.
Potem ucieszyłam się straszliwie gdy wyszli Naznaczeni błękitem (bo było więcej Promienia). Zresztą ta seria zawsze wciągała mnie najbardziej gdy coś było napisane o Promieniu.
Teraz nie mogę się doczekać Czasu Złych Baśni - i mam nadzieję że o Promyku będzie jak najwięcej Very Happy

(wiem że mam obsesję)

Tristan

Ja także byłam zachwycona tą serią. Najbardziej jestem zainteresowana tym co stanie się z moim Promyczkiem i Myszką?

Ewa Białołęcka ma dobry styl, niezły humor, a do tego udało jej się stworzyć niezwykły, zupełnie inny od do tej pory "wyprodukowanych" świat. Niesamowita kultura, struktura społeczeństwa i działanie magii. Do tego dochodzi intryga, akcja i niezwykłe postacie.
Niestety na czas Złych Baśni to już zaprzestałam czekać. Chyba napisze do wydawnictwa, kiedy zamierzają to wydać, bo o kontynuacji mówiło się już dwa lata temu!

Villka

Nie czytałam Very Happy

Po prostu zapamiętałam okładki, ale nazwisko i tytuł uleciały... o książce się dowiedziałam z "Kawy czy herbaty". Kiedy wydawano "Kamień na szczycie" zaproszono do studia autorkę. Zachwyciła mnie swobodą z jaką rozmawiała na tematy społecznego tabu. Razz

I jaka była krytyczna wobec swojej własnej książki. Widac było, że stawia na szczerość, a nie na marketing.
Przy tym ciekawie mówiła o swojej twórczości. Doprawdy mnie zaintrygowała Very Happy

Dla reżyserów programu porannego było stanowczo za dużo, kiedy zapytano autorkę o wątki intymne i erotyczne w książce, która - jak sama minutę wcześnie stwierdziła - jest dobrą lekturą dla nastolatków.
Pani Ewa zmarszczyła brwi i z rozbrajającą szczerością wyznała "Nie rozumnie co jest problemem? Chyba to dość oczywiste, że każdy mężczyzna w Polsce ma pisiora, a każda kobieta cipkę."
I po tym nastąpiły gwałtownie reklamy xP
Bez zwyczajowego "spotkamy się z państwem po krótkiej przerwie na reklamy". Bez niczego. Po prostu Ewa skończyła mówić i nagle pojawiła się reklama dove xP

Książka jest bardzo dobra, czy tylko dobra? Razz

kuszumai

A ja wam powiem, że po "Wiedźmie.com.pl" straciłam cały szacunek do autorki. Nie do osoby, a ogólnie do twórczości. Nie powiem, że jest zła, tylko jej styl nie przypada mi do gustu. Jednak "Kroniki" dopisuje sobie do listy, bo cosik dużo osób je chwali.
Mała recenzyjko-spoilerówka?

Tristan

Kroniki, a wiedźma to dwie różne książki. Wiedźma jest dla kobiet, które właśnie zaczynają lub już trwają w życiu gdzie muszą się martwić pracą, dziećmi lub innym obowiązkiem.
Kroniki są dla wszystkich, ale z naciskiem na ludzi z większą ilością czasu. Nie chodzi tu wcale o ten czas, tylko o to jak go wykorzystujemy. Mi wiedźma.com.pl kojarzy się bardziej z twórczością Joanny Chmielewskiej, zaś Kroniki z Szczęściem W Mrokach Flleweling.

Karollka15

Tak te książki są na mojej liście do przeczytania już dość długo. I ciągle nie mam czasu. :\

sill01

Tak książki fajne ale przesuwająca się data wydania kolejnego tomu jest denerwująca

Mikka

alicee

Jej, ja dopiero teraz odkryłam, że mamy na forum stosowny temat Rolling Eyes

I że nie tylko ja wielbię Promienia^^

Na zachętę tym, którzy nie czytali, mogę dodać, że Kroniki są ... hm, liryczne. Baśniowe, magiczne... Tchną cokolwiek (a nawet dosyć bardzo ) taką swoistą "mądrością" i moralizatorstwem, zwłaszcza w kwestiach tolerancji i przyjaźni. Nie czytajcie, jeśli lubicie żeby ciągle coś się działo - dzieje się, ale ważniejsze są uczucia i emocje. Świat stworzony przez Białołęcką - zupełnie unikatowy. To nie jest kolejna kraina fantasy - kalka, to rzeczywistość naprawdę zaczarowana.

Ma swoje wady. Na przykład niespecjalnie jestem fanką przepisania Tkacza Iluzji. I w sumie nie wiem, czy tak jak Mikka polecam samych Naznaczonych, bez uprzedniej znajomości TI. Przede wszystkim dlatego, że... zabawne są kwestie, na które pani Białołęcka kładzie w drugiej wersji akcent. A właściwie jedna kwestia. Homoseksualizm.

Żeby nie było niejasności - ja też wolę Naznaczonych. Miejscami lepiej napisane, faktycznie wzbogacone, ciekawsze... Ale i tak podczas lektury nie odstępowało mnie pytanie - dlaczego? Po co?

Zmiany, które zaszły, są często kompozycyjno-kosmetyczne - ot, widzimy coś z perspektywy innej postaci. Ot, pojawił się nowy epizod. O, dziwka, którą Nocny Śpiewak "wmusił" Kamykowi zmieniła płeć (sic!). Ot, okazuje się, że bohaterowie mają jednak znacznie bardziej kosmate myśli, niż się sądziło przy TI.

Niby jest to fajne i skoro już powstało, to bardziej warte przeczytania niż TI. Ale Tkacz też był dobry i moim zdaniem nie cierpiał jakoś strasznie z powodu braku tych kilku wątków homoerotycznych.

yukiyuki

Ja dodam swoje - seria jest tak fajna, że udało mi się przekonać (kilka lat temu) profesorów na filologii polskiej - z założenia średnio ceniących fantasy - abym mogłam pisać magisterkę w oparciu o tą serię i serię Mercedes Lackey o Heroldach z Valdemaru.
A Panią Białołęcką wielbię za jedną rzecz - kiedy pisałam pracę potrzebowałam kilku uwag i sugestii i spotkała się ze mną (co prawda na konwencie fantastyki, ale jednak) i rozmawiała jak z człowiekiem. Żadnego nadęcia, napuszenia i dystansu - miałam wrażenie, że nawet lekko czuje się zażenowana tym, że piszę pracę o jej książkach. Dzięki niej nabrałam trochę dystansu do pracy magisterskiej, która wtedy wydawała mi się najważniejsza na świecie Razz

Wijara

Na razie przeczytałam tylko Tkacza Iluzji, ale... jestem oczarowana Smile

Świat jest, tak jak alicee wspomniała, magiczny, baśniowy, unikatowy, jedyny w swoim rodzaju. To zaskakujące, ponieważ widzimy to, co w niemal każdej książce fantasy- smoki, jednorożce, różne niebezpieczne stwory, magów, zielarzy... A jednak czyta się to zupełnie inaczej i mam wrażenie, że człowiek w jakiś sposób, wśród tych telepatycznych "przekazów" sam nawiązuje jakiś "metalny kontakt" ze światem przedstawionym, tak barwnym i pięknym w swojej banalności Wink

Druga zaskakująca sprawa- ja, nie znosząca książek pozbawionych dynamicznej, żywo idącej do przodu fabuły, daję słowo, że ani przez chwilkę nie nudziłam się nad Tkaczem, który przecież obfituje w opisy miejsc, uczuć, wrażeń, a niemal pozbawiony jest tak cenionych przeze mnie niegdyś dialogów.

Nie mam pojęcia, co w tej książce siedzi, ale oczarowała mnie zupełnie i czekam tylko, aż dojdzie mi reszta serii Smile

(btw- nawet sobie nie wyobrażacie, jak się ucieszyłam, gdy doczytałam, że to cała seria, a nie jedynie pojedyńcza książka! Zakończenie było takie, że bym się nie zdziwiła...)

Ulubieni bohaterowie? Pożeracz Chmur oraz Wiatr Na Szczycie. Pożeracza pokochałam za jego bezczelną, rozdrażnioną i skłonną do fochów dziecinność- jednym słowem coś, co realnie doprowadzałoby mnie do szewskiej pasji Wink

, a równolegle- lojalność wobec Kamyka i przyjaźń, jaką go obdarzył. Wiatr Na Szczycie- sama nie wiem, tak mało o nim napisano, i chyba w tym tkwi cały szkopuł mojej sympatii do niego Smile

Jestem chorobliwie ciekawa, o co chodzi z tym wątkiem homoseksualnym (widzę takowy ewentualny tylko między Kamykiem i Wiatrem), i ta dziwka zmieniająca płeć? Shocked

Zaraz, Róża?

Mikka

Wijara -> przeczytaj również Naznaczeni Błękitem, dwa tomy. To rozbudowana wersja Tkacza. Zawiera historie Nocnego Śpiewaka i w ogóle większość scen została rozbudowana, pododawane zostało mnóstwo tekstu.

Wijara

Mówisz, że warto? A nie będę się trochę nudzić, czytając po razu drugi prawie to samo? Smile

Mikka

Nie sądzę, a przynajmniej ja się wcale nie nudziłam. W każdym razie fajno się to czyta ze względu na te rozbudowane historie. Baa, mi się bardzo podobało to, że jest cały "dział" z historią Nocnego Śpiewaka - niemal ja osobna książka.

A wiecie, że Czas Złych Baśni znów został przesunięty? Tym razem chyba na maj 2011. W kuli sobie lecą.