Wyobrażenia o wampirach

Villka · Wysłany: Sob 17:02, 13 Mar 2010 Temat postu:

Fajny ten Nosferatu Very Happy

Podobał mi się klimat filmu. A Nosferatu czasami miał taki wzrok jak mały, skatowany szczeniaczek :3

Jeszcze przykłady jakiś nie-platkowych potfforów? :>

dorka · Wysłany: Śro 14:00, 31 Mar 2010 Temat postu:

A ja tam jestem romantyczką. Lubię grzeczne wampiry. Pięknie umięśnione. przystojne, wysokie ciacha. Takie które pamiętają jeszcze swoje człowieczeństwo. Współczujące i obdarzające gorącą miłością. Skrzydła mi nie przeszkadzają ponieważ tak pięknie otulają gdy przystojniak weźmie w ramiona. Małe kły tylko dodają uroku. Piękne białe zęby i olśniewający uśmiech. Krew no cóż, skoro jest to dla niego jedyny sposób na przeżycie to wszystko w porządku. Najważniejsze jest jednak to że: ONI TAK MOCNO KOCHAJĄ.

Katarzyna

Wampir... hmm, kły mogą być, ale do nich siekacze w szpic, przynajmniej górne, klasycznie eksponowane w uśmiechu; jednakże nigdy nie widzianym przez człowieka, gdyż monstra te są bardzo żarłoczne i wiecznie nienasycone ludzką krwią. Niezwykle silne, nieludzkie, drapieżne, polujące jednak tylko nocą. Mimo, iż światło słoneczne nie zabija ich, to jednak osłabia. Zabijają ludzi, ale jednocześnie walczą między sobą o przywództwo... Chyba tak wyglądałby Katarzynowaty wampir. I co Wy na to?

alicee

Ja to na to, że zdanie:

Katarzyna

Zdecydowanie świadomie to tak sformułowałam...

mantykora

Wampir:
- kły koniecznie
- skrzydła raczej tak, najlepiej takie, które może schować w pod skórą na plecach
- porażająca uroda niekoniecznie, choć piękne potwory są teraz w modzie
- hipnotyzujące spojrzenie
- i wg. mnie powinny mieć dwie postaci tę bardziej ludzką, kiedy są wrażliwe na rany itp. słońce im nie przeszkadza, poruszają się szybciej niż śmiertelnicy, ale bez przesady i mają normalny kolor tęczówek. Oraz druga postać, kiedy mają skrzydła, wydłużone kły, czerwone tęczówki, są prawie niezniszczalne i poruszają się nadzwyczaj szybko, są wtedy bardziej "zwierzęce", działają instynktownie, słońce je razi, parzy czy co tam jeszcze.
Napisałam nawet opowiadania z takimi wampirami, ale z ewentualną weryfikacją zaczekam do zakończenia "ery wampiryzmu dla nastolatek"

dorka

Czyż nie jest przyjemnie czytać jakąś książkę, gdy wampir jest bardzo ludzki i darzy piękną miłością śmiertelniczkę. Pomijając "Zmierzch," chyba ( zaznaczam, gdyż pewności do końca nie mam) w każdej powieści dostępnej teraz na rynku, wampiry mają dwie natury i to jest dobre. Czytając bowiem tytuł "Magia parzy" jestem zniesmaczona wizją wampirów, przedstawionych jako bezrozumne, krwawe, instynktownie pragnące krwi zwierzęta.

alicee

Hm, nie wiem, czy się z tobą zgodzę, dorko. Wampiry ludzkie, zdolne do związków z człowiekiem, do poskromienia żądzy krwi, są oczywiście bardzo fajne, ale... ale dopiero wtedy, kiedy następują po wielu, wielu swoich znacznie potworniejszych poprzednikach. Inaczej, jaki miałyby sens? Gdyby nie było nigdy wampirów krwiożerczych i złych, czym różniłyby się wampiry od jakichś tanich, napromieniowanych superbohaterów? Wampiry oswojone są interesujące tylko wtedy, kiedy przełamują tym samym stereotypy. Co dzisiaj jest już odwrócone. Sięgając po książkę "o wampirach" na ogół natykamy się na pozycję z "literatury kobiecej". Nie czytałam wspomnianej przez ciebie książki "Magia parzy", więc się na jej temat nie wypowiem, ale wampiry w "Miasteczku Salem" bardzo mi się podobały. A zdecydowanie podpadały pod kategorię "prawdziwy wampir".

Cóż, co kto lubi Wink

cicha 21

Myślę że wampir powinien być wampirem, postacią z horrorów, a nie romansideł.
Co do skrzydeł to mam wątpliwości, ale kły muszą być, nadnaturalne zdolności i przede wszystkim uroda. Piekne oczy, uśmiech itp.

dorka

Masz rację Alicee, że gdy wampiry są za bardzo przesłodzone tak jak w "Zawód wiedźma", staje się to trochę nudnawe. Wiedz jednak że ja jako niepoprawna, niereformowalna romantyczka, lubię takie nieporadne biedactwa jak mieszkańcy Dogewy. Wiem, że gdy zamieniają się w wilki nie są za przyjemni, ale i tak przez większość czasu stwarzają pozory cichych i spokojnych. Po tych wszystkich krwawych powieściach o wampirach, dobrze jest złapać oddech przy czymś lżejszym. Przecież i tak wiemy, iż ci ułożeni, wampirzy bohaterowie, zanim doszli do aktualnego stanu, mieli niejedno na sumieniu. Dlatego współczesny wampir (zaznaczam według mnie) to:
-uroda i boskie ciało,
-wrażliwość na krzywdę innych,
-piękne, białe zęby z cudownymi kiełkami,
-mogą być chowane skrzydła,
-możliwość przebywania na słońcu,
-nadludzka siła,
-główny składnik diety - krew,
-możliwość zmiany kształtu
Swoją drogą polecam książki: "Magia parzy"i "Magia kąsa". Bohaterka to jakby Wolha za 5 lat.

Katarzyna

alicee

No cóż, dorko, ja w zasadzie lubię czytać o wszystkich odmianach wampirów, i tych sczłowieczonych, i tych "pierwotnych" (właśnie zaczęłam "Historyka" Kostovej ^^ ), jeśli tylko mam na nie akurat ochotę i sama książka mi odpowiada.

dorka

alicee